پرش به محتوا
بافتنی های گهگاهی ساییده و سه راهی های گرافیکی جدا از هم – که دارای چند نسخه مجدد از فصول گذشته است – تلاقی ظاهری کمی بین لباس های مردانه و زنانه وجود داشت. به دلایلی عجیب – احتمالاً وست هام شمشیر و آبی در نگاه 9 – یک فلاش بک مشکوک پروستی به اولین نمایش رودولفو پاگلیالونگا برای جیل ساندر ایجاد کرد. پیش‌زن مخفی عموماً (اما نه منحصراً) به طور مرسوم‌تر از همتای مردانه‌اش «رسمی» بود، اما به‌طور غیر متعارفی. لباس‌های بیرونی دوخت با شانه‌های نرم، بلند و کوتاه، با تیغ‌های تیغ DE با امضای تاکاهاشی که در یقه یا سرآستین جاسازی شده‌اند. یک پیراهن یقه تیغی بالای یک شلوار پالازو ریز دوخت پوشیده شده بود. بافتنی‌های بشقاب پرنده تک‌شاخ – که یادآور همکاری والنتینو Undercover است – بالای شلوارهای دوخت‌تر و دامن‌های کامل پرواز می‌کردند. پیراهن‌های بیبی، منگنه‌های لباس کار سبک‌ترو مونتاژ شده، دامن‌های چین‌دار با لبه‌های نامنظم، دو کت بافتنی یکپارچه، و حتی نسخه‌ای با رنگ پاستیلی با طعم شنل و رنگ‌های پاستیلی از le Smoking عناصر دیگری بودند. بازی گوش بند تاکاهاشی قوی بود.
منبع
احتمالاً قابل تجزیه در لباس‌های مردانه، حس مبهم تنش ژئوپلیتیکی از طریق سه‌راهی «من اهمیت نمی‌دهم» به سبک اتحادیه اروپا بود که در مقابل فیلمنامه و جزئیات پارچه‌ای که ظاهراً از جنوب دریای مدیترانه کشیده شده بود، قرار می‌گرفت، اما ممکن است به تازگی در حال رسیدن باشد. بافتنی‌های فرسوده، ژاکت‌هایی که با حلقه‌های D سفت شده یا از بخش‌های اریب ساخته شده‌اند، ریف‌های بازسازی‌شده زیپی‌شکل روی لباس‌های کار صنعتی، و یک بمب‌افکن بسیار جذاب با دوخت از جمله نکات برجسته پیشنهادی بودند که با گرانج، مد و موارد دیگر همراه بود. طعم های معاصر
جدا از یک نمایش عالی در آستانه همه گیری که ترکیبی از پیش از پاییز و خط اصلی مردانه بود، پیش مجموعه های Undercover تمایل دارند نسبتاً مخفی باقی بمانند. اما در این فصل، جون تاکاهاشی دو نوبت از قبل ارائه کرد، هر کدام با جنسیت متفاوت و هر کدام متفاوت. نتیجه یک نوع غذای راحت مخفی بود: به طور قابل تشخیصی که تاکاهاشی در لمس های گرافیکی و ترکیب ضدفرهنگی آن در عین حال بسیار قابل سکونت است.