به همان اندازه که ظاهر ابتدایی آن ساده است، یک نوع شجره کوتور دارد. ما به خیاطی دهه 80، شکوفایی چارلز جیمز (که الهام بخش آستین های کاپلت بود) و شکل ها و کمان های کریستوبال بالنسیاگا نگاه می کرد. او گفت که به روشی که جیمز و بالنسیاگا «حجم‌هایی» را که پف می‌کردند یا فرو می‌ریختند، جذب می‌کرد و موادی مانند پنبه ابریشم کاغذی را انتخاب کرد که بر آن شیوه‌های قطبی بودن تأکید داشت.
در مجموعه Ma ما ذهن جمعی مد را در حال بازی می بینیم: به قطارها و ژاکت های ژاکت کش باف پشمی که در این فصل بسیار محبوب بوده اند توجه کنید. جالب‌تر این است که چگونه شیفتگی ما به دوران طلایی مد لباس با دیگر طراحان معاصر مطابقت دارد. وقتی از ما پرسیدند که فکر می‌کند چه چیزی باعث این نوستالژی می‌شود، ما این را می‌گوید: «فکر می‌کنم به خاطر لباس‌ها [from that time] واقعا زیبا ساخته و ساخته شده اند. اکنون همه چیز صاف تر می شود – اینترنت، وبلاگ نویسی، اینستاگرام – بنابراین هنگام نگاه کردن به [past fashions]، شما [see the] جنبه سه بعدی فکر می‌کنم مردم می‌خواهند جوهره‌ای از مد را بازگردانند، زیرا مد خود لباس‌سازی است، ساخت و ساز و خیاطی است. این واقعاً در مورد تکنیک ها است. از نظر من، فکر می کنم این به مهارت ها و [translating those] برای داشتن یک پیچ و تاب مدرن [that relates to] آنچه اکنون مردم می پوشند.»
یکی از روایت‌های اصلی فصل پاییز، بازگشت به اصول اولیه بوده است – چه به معنای لباس‌های معمولی ظریف و کاربردی، یا به اجزای سازنده این حرفه. هر چند در اینجا هیچ چیز “اساسی” وجود ندارد. ما از مهارت‌های آزمایش‌شده در زمان استفاده می‌کند تا دیدگاه‌های خود را در رابطه با عاشقانه مدرن بیشتر کند.
مینگ ما پر از احساس بیداری است. پس از سه سال غم انگیز قرنطینه، شانگهای دوباره باز شد و طراح توانست به باند فرودگاه بازگردد. حتی با زوم می توان انرژی او را حس کرد، بنابراین مناسب است که او عنوان مجموعه خود را Mad Dynamics بگذارد. «مد پویایی دیوانه کننده است. همه ما تمام شب را بیدار می مانیم و اشتیاق و انرژی خود را صرف آن می کنیم.