این مجموعه که کالیپسو نام دارد، سرودی از سنت موسیقی تاریخی ترینیداد و همچنین جامعه گسترده خلاقان لندنی دیلی است. تصادفی نیست، فیلمبرداری درست بعد از کارناوال ناتینگ هیل، جشن سالانه فرهنگ بریتانیایی کارائیب در لندن، که در آن طبل های فولادی کالیپسو به عنوان یک موسیقی متن قابل اعتماد برای رژه های خیابانی مختلف عمل می کند، انجام شد. مجموعه نسلی از استعدادهای التقاطی در کتاب نگاه، از یوگی ها و شاعران گرفته تا فیلمسازان و موسیقی دانان را شامل می شود. هر سوژه با الهام از سری تجارت های کوچک ایروینگ پن، با وسایلی همراه است که به معیشت آنها اشاره می کند. (دیلی حتی موفق شد فیمبر براوو، بازیکن افسانه ای تابه فولادی ترینیدادی را که اتفاقاً برای کارناوال در شهر آمده بود، همراهی کند.)
ترکیب هماهنگ فرهنگ ها از همان ابتدا یک اصل راهنما برای برند دیلی بوده است – تا حدی به لطف پیشینه جامائیکایی اسکاتلندی او – اما در این مجموعه که در حالی تولید شد که دیلی تا زانو در آماده سازی عروسی بود، بسیار قدرتمند بود. و بلافاصله پس از آن روز بزرگ عکس گرفت. او درباره این کتاب نگاه گفت: «همه کسانی که در مراسم عروسی آنجا بودند، جامعه افرادی که در گذشته با آنها کار کردهام، همه آنها دوباره در مجموعه ظاهر میشوند، بنابراین همه چیز را فراگیر میکند. من سعی میکنم نسبت به آنچه ساختهام و خلق کردهام متواضع باشم، اما مطمئناً احساس میکنم که این فصل مجموعهای از تمام کارهایی است که در چند سال گذشته انجام دادهام – و همه افراد باورنکردنی که در طول آن ملاقات کردهام. راه.”
کوکتل هولناک مراجعی که دیلی به آن نگاه می کرد، گسترده بود. پیدایش آن یک عکس قاب شده از خواننده نمادین و فعال حقوق مدنی هری بلافونته از دهه 1960 بود که برای مادربزرگ دیلی امضا شده بود و یکی از با ارزش ترین دارایی های او بود. خود دیلی چند سال پیش شاهد سخنرانی بلافونته در مرکز ساوتبانک بود و خاطره ماندگار او از آن، مراقبههای بلافونته در برقراری تعادل بین یک هنرمند و یک فعال است. طراح گفت: “این باعث شد به اصل و نسب و اصل و نسب فکر کنم و واقعاً در این گوشه کوچک جامائیکا که خانواده من از آنجا هستند، کاوش کنم.”
کارهای نیکلاس دیلی همیشه یک احساس جشن ملایم وجود داشته است – که از جمله آنها می توان به نمایش های معمولی پرهیاهوی باند او اشاره کرد، جایی که احتمالاً نوازندگان در حالی که سازهای خود را می نوازند روی باند فرودگاه راه می روند – اما او در این فصل دلیل خاصی برای احساس جشن داشت. ماه گذشته، دیلی با شریک طولانی مدت خود، نوازنده و دی جی نبیها اقبال، در مراسمی که به پیشینه فرهنگی آنها و مهمانانشان ادای احترام کرد، ازدواج کرد. (با مضمون «بازگشت به ریشههای خود»، مهمانان با لباسهای سنتی از پیشینه فرهنگی خود، از پارچههای کیپوکپو سیرالئون گرفته تا کیمونوهای ژاپنی گرفته تا شلوارهای چرم گوزن شمالی سوئدی، حاضر شدند.)
مثل همیشه، روش دیلی برای ترجمه این احساس به لباس، مضامین سنگین او را رد کرد، و تحقیقات او را در مورد فرهنگ دیاسپورای کارائیب با لباسهای واقعا عالی متعادل کرد. با گلهای جوهری و انتزاعی؛ ژاکاردهای ابریشمی سفارشی؛ و گلدوزی های ژاپنی بسیار پیچیده، شور و نشاط مجموعه احساس مسری می کند. اینها قطعاتی هستند که به طرز بی عیب و نقصی ساخته شده اند و عمیقاً فکر شده اند که می خواهید به آنها نگاه کنید و لمس کنید و مهمتر از همه آنها را امتحان کنید. دیلی گفت: «مطمئناً این یک مجموعه خوشحال کننده است. “من واقعاً داشتم دور و برم بازی می کردم و لذت می بردم.” مانترای سه شاخهای که مکرراً تکرار میشود، حمایت از جامعه، صنعتگری، و فرهنگ است، و این مجموعهی شاداب و بیپایان جذاب این کار را با بیل انجام میدهد.
تعداد انگشت شماری از ستاره های این کتاب ظاهری نیز مستقیماً با دیلی در زمینه لوازم جانبی همکاری کردند. هریس الیوت از Le Tings مجموعهای مبتکرانه از لباسهای بزرگ را که از کیسههای برنج غنا ساخته شده بود، ایجاد کرد. کلاهدار جامائیکایی بریتانیایی Uptown Yardie مجموعهای از کلاههای گنبدی بلند و با دست نقاشی کرد. عینکهای آفتابی رنگارنگ با دیجی و مالک کمپانی ضبط، بردلی زیرو ساخته شد. در نهایت، گرافیک روی تیشرتها و پیراهنها توسط هنرمندان Olana Janfa و Kione Grandison ارائه شد.