او توضیح داد که می‌خواهد این عناصر متمایزکننده‌های برجسته باشند، به طوری که، حتی اگر مردم نام برند او را نمی‌دانند، بتوانند اقلام را با نمادها شناسایی کنند. را شلوار با برش سیب، یا ژاکت با گل. این احتمالاً با جزئیاتی که قابل جابجایی نیستند، مانند برش‌ها یا گلدوزی‌ها، بهترین کار را دارد، اما به مشتریان اجازه می‌دهد تا انتخاب کنند که تا چه حد می‌خواهند با این عناصر درگیر شوند، یک حرکت تجاری محکم است.
این مجموعه در جایی که لمس یاماگیشی سبک ترین بود، چه از نظر برش و چه در تزئینات، در باورپذیرترین حالت خود بود. یک دکمه‌ای واضح و کشیده همراه با شلوار سرمه‌ای گشاد و همچنین یک پیراهن آبی که زیر یک کت بژ طراحی شده بود، ظاهر برجسته‌ای داشت. خیاطی او این بار قوی بود. نسبت شلوارهای گشاد او – برخی با کاف و لبه دار و برخی دیگر فرسوده چپ – درست به نظر می رسید. آیتم‌های کلیدی مانند ژاکت چرمی و بمب‌افکن‌های هوادار و نظامی مانند مری جین‌های پاشنه‌دار که با بیشتر ظاهرها ست شده بود، لبه‌ای ضروری به مجموعه اضافه کردند.
یاماگیشی اغلب از نمادها در آثار خود استفاده می کند، برخی گرافیکی و آشکار و برخی دیگر ظریف. برای بهار، او این امضا را با اغراق در عناصری که روی آنها تمرکز کرده بود، گسترش داد. ستاره‌های بی‌نظیر، دکمه‌های درخشنده، و لاله‌ها و سیب‌های عجیب و غریب، مانند دکمه‌ی «نماد» و ترکیبی از جواهرات اسباب‌بازی و مرواریدهای اصیل، تکرار می‌شدند. یاماگیشی گفت: “کودکی کوچک که به آنها علاقه مند است و می خواهد با آنها بازی کند یا دستش را دراز کند تا آنها را لمس کند.” “این در مورد آینده ای است که شروع می شود.”