مجموعه آماده پوشاک ملیتا باومیستر بهار 2023

باومایستر جادوگری با خطوط و دایره ها و قلاب هایی است که برای بهار با درجات مختلف شدت اعمال کرد. گزینه های زیادی در انتهای طیف رام کننده وجود دارد. در میان آنها یک پیراهن به شکل اغراق‌آمیز A، لباس‌های چادری با لبه‌های حباب‌دار، یک پارک بزرگ بسیار هوشمند، و ژاکت‌های سخاوتمندانه با آستین‌های بلند و بسیار لاغر که با شلوارک و شلوار پوشیده می‌شوند، که می‌توان آن‌ها را از وسط ران جدا کرد.

یک پاسخ واحد برای آن سوال وجود ندارد. نوک شانه های لباس جادویی در مجموعه بهاری توسط یک بند چوبی شکل گرفته است. چیزی که من آن را لباس صندلی می نامم، به جای فوم، از یک بادی استفاده می کند، که طراح در گذشته از آن استفاده کرده است. استخوان بندی نرم برای زواید سه بعدی استفاده می شود و یکی از راه های ایجاد حجم، استفاده از چین خوردگی روی دانه های متقاطع است. باومایستر می‌گوید پلیسه‌کردن، «درختی» و «لرزش» بافتنی را نیز تکرار می‌کند.

حس از مامانیا فضای بین آن، در آثار باومایستر قوی است. او می‌گوید: «در واقع هرگز به بدن مربوط نمی‌شود. نیازی نیست با بدن خاصی به برند بیایید و اندام خود را نشان دهید، بیشتر شبیه این است که شما همانگونه که هستید آمده اید. شما فقط باید این نگرش را داشته باشید.» این ممکن است شبیه یک رویکرد انقلابی به مد در زمانی به نظر برسد که جهان در تسخیر Y2K و زیبایی ظاهری آن است، اما در واقع شبیه به این است که کریستوبال بالنسیاگا تصاویری استادانه خلق کرد که در عین حال “بخشنده” بودند. مشتریان او

برخی از قطعات مجموعه بهاری باومایستر، کار او را مطابق با آنچه ساتوشی کوندو و یوسوکه تاکاهاشی به ترتیب در Issey Miyake و CFCL انجام می‌دهند، قرار می‌دهند، اما دنیای او متعلق به خودش است. این یکی از روش های اغراق آینه سیرک و تکنیک های سخت گیرانه است. به گل های دیواری هشدار داده می شود: هیچ چیز “ایمن” در مورد کار این طراح وجود ندارد. باومایستر می گوید: «من از نقاط افراطی یک چیزی خوشم می آید. چه بسیار گرد باشد یا بسیار نوک تیز، من دوست دارم ببینم لبه چیزی که هنوز پوشیدنی است کجاست.» همانطور که نویسنده لویی دو برنیر یک بار اشاره کرد: “قلب انسان کمی بی نظمی را در هندسه خود دوست دارد.” باومایستر در قطعات دراماتیک‌تر خود، مانند یک لباس وینیل مشکی با ظاهری شبیه بالش، آستین‌های بادشده، یا یک لباس صورتی بدون آستین که شبیه کیک عروسی وارونه است، این کار را با بیل ارائه می‌دهد. برخی از اشکال، مانند لباس طلایی با پری کرینولین در دامن، به نظر می رسد که به لباس های تاریخی اشاره دارد. باومسیستر می‌گوید با این حال به گذشته نگاه نمی‌کند، بلکه مرزهای کاری را که می‌تواند با حجم انجام دهد پیش می‌برد، و به جای شروع از یک طراحی دو بعدی، کار می‌کند، چیزها را روی یک فرم می‌سازد و آنها را روی خودش امتحان می‌کند.

باومایستر همه چیز برای جسارت است. او می‌گوید: «همیشه تعجب می‌کنم وقتی این نوع لباس‌ها برای یک زن خیلی زیاد است… برای من، این حداقل چیزی است که باید وجود داشته باشد. طراحی‌های او که فضا را اشغال می‌کند، به این منظور است که به پوشنده قدرت عطا کند: “گاهی اوقات زن بودن و داشتن صدا به این راحتی نیست، بنابراین سعی می‌کنم نوعی اعتماد به نفس را به صاحبش بدهم.”



منبع

کاوش در فرم، به جای روایت، چیزی است که ملیتا باومایستر را هدایت می کند. همچنین جریان ثابتی از کارآموزان را نگه می دارد که در واشینگتن هایتس درب خانه او را می کوبند. طراح با خنده می‌گوید: «می‌خواهم بدانم این اشکال را چگونه می‌سازی».