لوکا گوادانینو در آخرین پروژه خود، سالواتوره: کفاش رویاها

سالواتوره: کفاش رویاها تنها چند هفته پس از اینکه شرکت سالواتوره را از نام تجاری حذف کرد، افتتاح شد و آن را به Ferragamo کوتاه کرد. این فیلم یک ادای احترام به مرد پشت کفش است. Vita brevis، همانطور که می گویند، ars longa. گوادانینو با هنرمند استاپ موشن/انیماتور Pes همکاری کرد تا یک کد برای قسمت اتوبیوگرافیک فیلم بسازد. رویای هالیوود: باله کفش توسط Pes یک کالیدوسکوپ از کفش های دیجیتالی است که به شیوه بازبی برکلی ضربه می زنند، قدم می زنند و می چرخند. فیلم در دوره‌ای با اوج به پایان می‌رسد که به نظر می‌رسد جهان واقعاً پایین آمده است.

کفاش رویاها برخی از معروف‌ترین طرح‌های کفش فراگامو مانند گوه‌های ۱۹۳۷، پاشنه فلزی در قفس بسیار کپی شده، پلت‌فرم رنگین کمانی روی هم که در زمان کمبود مواد در دهه ۱۹۴۰ ساخته شده بود، و دمپایی‌های یاقوتی را لمس می‌کند، اما باز هم، این یک چیز نیست. فیلمی درباره مد، درباره مردی است که علاقه خود را در کار و عشق دنبال می کند و در یک یادداشت خانوادگی است که قسمت مستند فیلم به اولین نتیجه می رسد. فرگامو برای جستجوی خانواده به ایتالیا رفت. او همیشه خودش را اختراع کرد. او ایده ساخت ایتالیا را ابداع کرد که اهل فلورانس است – او اهل فلورانس نبود. و بعد تصمیم گرفت که باید خانواده داشته باشد و به روستای خود رفت و تصمیم گرفت که با آن دختر ازدواج کند. و کار کرد، کار کرد. آنها عاشقانه یکدیگر را دوست داشتند. آنها شش فرزند کردند و سپس [Wanda] پس از درگذشت او زنی شد که شرکت را اداره می کرد. و برای پایان دادن به فیلم‌های خانگی زیبا که در آن زندگی محبت آمیز یک خانواده در ایتالیا را می‌بینید، فکر می‌کردم که کاملاً تأثیرگذار بود.»

گوادانینو می‌گوید: «ما در ظلم دیجیتال، در سرکوب ابرسرمایه‌داری، در ستم ابر اطلاعات زندگی می‌کنیم». “امیدوارم این فیلم نشان دهد که بدون تلفن خود و بدون تکیه بر نظر دیگران به چه چیزهایی می توانید دست پیدا کنید. فراگمو این کار را کرد.» نکته اصلی این است که همه ما می توانیم.



منبع

اگرچه او در طول سال‌ها ثبت اختراعات زیادی را در رابطه با رشته خود ثبت کرده بود، اولین مورد فراگامو برای پشتیبانی ارتوپدی بود که هنگام بهبودی پس از یک تصادف ماشینی که در آن برادرش الیودورو جان خود را از دست داد، اختراع کرد. در سال 1923، سالواتوره دوباره روی پای خود، چکمه‌فروشی هالیوود را افتتاح کرد و به کار با کارگردانان و ستارگان، روی و خارج از صفحه نمایش ادامه داد. در سال 1926، همان سالی که شهروند آمریکا شد، فراگامو به ایتالیا بازگشت و در فلورانس تجارتی را آغاز کرد، جایی که سیستم تولیدی را ابداع کرد که از سنت های آمریکایی و ایتالیایی وام گرفته شده بود. فراگامو علیرغم استعداد و نوآوری‌هایش، در سال 1933 اعلام ورشکستگی کرد. او راهی برای شروع دوباره پیدا کرد و سالواتوره فراگامو را در سال 1936 تأسیس کرد و Palazzo Spini Feroni را خریداری کرد، که امروزه دفتر مرکزی شرکت باقی مانده است. گوادانینو اشاره می‌کند که «بچه‌های فراگامو [were] تکالیف در کف همان اتاق هایی که صنعتگران در آن کفش درست می کردند.»

از کارگردانی که بین ایتالیا و آفریقا بزرگ شده بود پرسیدم که آیا با فراگامو که او نیز بین دو جهان زندگی می کرد، همذات پنداری می کند؟ مادرم الجزایری است و من در اتیوپی و سپس در سیسیل بزرگ شدم. من در طول زندگی‌ام خیلی جابه‌جا شدم و همیشه خودم را در موقعیت مغرور می‌بینم.» او پاسخ داد. «در عین حال، من احساس بسیار منظمی از خودم دارم تا راه‌هایی پیدا کنم تا کارها را آنطور که می‌خواهم انجام دهم و خودم را از طریق کاری که انجام می‌دهم کامل کنم. نه اینکه خودم را با استاد فراگامو مقایسه کنم، اما فکر می‌کنم ویژگی‌های تاثیرگذاری در زندگی او وجود دارد که به من یادآوری می‌کند که چگونه به زندگی خودم نزدیک شوم.»