در جای دیگر نمایش، بیلی جین کینگ، اسطوره تنیس با راکت هایش روی تخت دراز می کشد. شان کانری، جیمز باند اصلی، می خواند زندگی در حمام مرمر التون جان بدون پیراهن در هواپیمای شخصی خود عکس می گیرد. این تصاویر خصوصی به دور از انسانی کردن سوژه ها، فقط افسانه های آنها را بزرگ می کنند. آنها رویای یک زندگی شخصی را به تصویر می کشند که به اندازه زندگی عمومی فرد آماده دوربین باشد.
اونیل که در سال 2019 بر اثر سرطان درگذشت، خود یک ستاره بود و مستعد جسارت و اختراع خود بود. رابین مورگان، دوست دیرینه‌اش و رئیس املاک اونیل، اضافه می‌کند که عکاس «می‌توانست وارد اتاقی شود و آن را روشن کند، مهم نیست چه کسی آنجا بود: خانواده سلطنتی، ستاره‌های راک، ستاره‌های سینما. او بسیار کاریزماتیک بود.»
شاید نمادین ترین عکس در «ستارگان» باشد صبح بعد (1977)، پرتره ای از فی داناوی پس از برنده شدن اسکار برای شبکه. او با لباسی ابریشمی، در کنار استخر در هتل متروکه بورلی هیلز به استراحت می پردازد، روزنامه ها زیر زمین او را پر کرده اند و جایزه طلایی در کنارش می درخشد. با وجود رفتن به رختخواب در ساعت 3 صبح، داناوی موافقت کرد که ساعت 6 صبح برای گرفتن عکس حاضر شود. بی‌پایان ارجاع داده شده و در دهه‌های بعدی بازسازی شده است، فانتزی – و سرخوردگی – پیروزی هالیوود را به تصویر می‌کشد.
یورام راث، رئیس اجرایی Fotografska، می‌گوید: «ما فراموش می‌کنیم که در دهه‌های 1960 و 1970 زرق و برق و شهرت چقدر مهم شد. تری آن زبان بصری را تعریف کرد.
در این ماه، موزه Fotografiska نیویورک “ستاره ها” را افتتاح می کند، نمایشگاهی از عشق عکاسی تری اونیل با شهرت. اونیل، فرزند مهاجران ایرلندی، کار خود را در واحد عکاسی فرودگاه هیترو لندن آغاز کرد، جایی که لارنس اولیویه از اولین سوژه های او بود. در طی 50 سال بعد (110 اثری که در بازه زمانی 1963 تا 2013 گنجانده شد)، او بت های بی شمار دیگری از ترانه، ورزش و صفحه نمایش را به تصویر کشید – بیتلز، آدری هپبورن، دیوید بووی، توئیگی، محمد علی و دیوید. بکهام از جمله آنهاست.
