روز رستاخیز به براون استون بروکلین می‌رسد در اولین رمان وهم‌آور و خنده‌دار کاشانا کولی

چه چیزی باعث شد که این داستان بقا را به طور خاص در بروکلین تنظیم کنید؟

کاشانا کولی: همه چیز برای من طبیعی است. من دوست دارم که چیزها خطوط منگنه داشته باشند، مهم نیست که شکل نوشتن چیست، و بنابراین وقتی نشستم تا این کتاب را بنویسم، اینطور بود که چگونه می توانم این داستان را به سرگرم کننده ترین شکل ممکن بگویم؟ و سپس خطوط منگنه مانند صدف در جنگل ظاهر شدند. [Laughs.]

کولی برای نمایش هایی از جمله نوشته است شمال بزرگ و نمایش روزانه با ترور نوحو اولین رمان او با نوعی زمان بندی کمدی ساخته شده است که از شخصی با رزومه او انتظار می رود، اما داستان همچنین به اندازه ای شبح آور و پرتعلیق است که مدت ها پس از اینکه نسخه خود را گذاشتید، شما را آزار می دهد. به تازگی، ووگ با کولی در مورد اینکه وسواس خود را با قهوه حل می کند صحبت کرد Survivalists، انتخاب آگاهانه برای ننوشتن «کتاب COVID»، بهترین چیزی که اخیرا خوانده است، و موارد دیگر. مصاحبه کامل را در ادامه بخوانید.

خوب، من قبل از نقل مکان به لس آنجلس به مدت شش سال در بروکلین بودم و در اخبار در مورد افرادی در شهر نیویورک می دیدم که در حال انباشت اسلحه بودند، در حالی که تنها افرادی که می شناسم اسلحه جمع می کردند یا آن اخبار را می خواندند پدر و مادرم بودند. ، در حقیقت. من می گفتم چرا مردم در نیویورک این کار را می کنند؟ من اهل ویسکانسین هستم، جایی که داشتن تفنگ منطقی‌تر است، زیرا از نظر تئوری، همه شکار می‌کنند. از پدر و مادرم به طور کامل پرسیدم که آیا آنها شکار می کنند یا خیر و آنها گفتند: “بله، ما در واقع این کار را انجام می دهیم.” هرچند در نیویورک، ما هیچ جرمی نداشتیم، چیزی نداشتیم که مردم از آن بترسند، چیزی برای پنهان کردن وجود نداشت. و اینگونه بود که چرا وسایل ذخیره می کنید؟ بچه ها از چی می ترسید؟ این زوجی بودند که من در دهکده می‌شناختم، آن‌ها در 20 سالگی و سالم بودند، و هنوز هم مثل این می‌گفتند: «خب، باید آماده شوی».