دنیای عجیب و غریب و با افتخار پیپا گارنر

عکس های گارنر به چند دسته مجزا تقسیم می شوند. اول، عکاسی شخصی و خیابانی وجود دارد: گارنر عاشق دوچرخه‌سواری در شهر وسیع لس آنجلس و گرفتن عکس از چیزهایی بود که او را سرگرم می‌کرد. در اینجا برچسب‌های سپر تحریک‌آمیز و طنزآمیز و نشانه‌های تجاری، و همچنین انتخاب‌های احمقانه طراحی DIY و شکست‌های طراحی انسانی از جمله خودروهایی که در حال خراب شدن یا سفارشی‌سازی وحشی هستند را می‌بینیم. (گارنر از سنین جوانی به ماشین‌ها علاقه داشت، اگرچه بعداً به نقد آنها پرداخت و صنعت نفت، جنگ‌های خارج از کشور، بیگانگی حومه‌ها و اتلاف زمین را محکوم کرد.)



منبع

ما اکنون زبانی برای شخصی مانند گارنر داریم، اصطلاحاتی مانند غیر دودویی، جنسیتی و ترنسجندر. اما در دهه‌های 1980، 1990 و اوایل دهه 2000، رویکرد گارنر به جنسیت اغلب اشتباه فهمیده می‌شد، و در نتیجه از بسیاری از همتایان و حامیان سابق او، به جز دنیای هنر، منزوی شد. مجموعه ای از به روز رسانی های فرهنگی، زمینه را برای کشف مجدد اخیر گارنر فراهم کرده است، از طلوع آگاهی جدید و گسترده فمینیستی و عجیب و غریب تا صاف کردن تمایزات بین رسانه ها و زمینه های هنری به لطف اینترنت و رسانه های اجتماعی. نسل جدیدی از هنرمندان و متصدیان – عمدتاً هزاره‌ها که به طور شهودی تمرین‌های بازیگوش و متقابل رشته‌ای گارنر و همچنین جنسیت روان او را درک می‌کنند – به سوی این هنرمند ۸۰ ساله هجوم می‌آورند و حرفه پنج دهه‌ای او را گرامی می‌دارند.

بدون (عنوان) رهبری (آینه تلویزیون)، تاریخ نامعلوم

عکس: با حسن نیت از پیپا گارنر

گارنر، ضد ماتریالیست و چیزی شبیه به خود خرابکاری، عادت داشت تقریباً همه چیزهایی را که ساخته بود، نابود کند، بازیافت کند یا ببخشد. یکی از برجسته ترین قطعات او، ماشین عقبشورلت 1959 که دوباره مهندسی شده بود و به نظر می رسید که به سمت عقب در حال رانندگی است، در یک محوطه زباله خرد شد. وقتی سال گذشته نوشتن زندگی نامه گارنر را برعهده گرفتم، فکر کردم که جمع آوری داستان های او، همراه با داستان های همسالانش، تنها راه برای حفظ زندگی او در هنر است – اما در حالی که در نیم دوجین جعبه ای که آرشیو گارنر را تشکیل می دهد، حفاری می کردم. من متوجه شدم که او صدها عکس را به شکل قابل حمل اسلایدهای Kodachrome گرفته و نگه داشته است. این تصاویر که مربوط به اواخر دهه 1960 تا اوایل دهه 2000 است، هم به عنوان مستندی از اجراها، مجسمه ها، تصاویر و اینستالیشن های گذشته هنرمند و هم به عنوان آثاری مستقل عمل می کند.