در «Tár»، نومی مرلانت امتیاز را تعیین می کند
مرلانت که به تازگی اولین فیلم بلند خود را کارگردانی کرده است، درام عاشقانه Mi Iubita، Mon Amour، با پروژه هایی که از هویت شخصیت هایش به عنوان ابزاری برای شروع گفتگو استفاده می کنند غریبه نیست. به عنوان یک بازیگر، او بیشتر به خاطر بازی در نقش ماریان، نقاش پرتره ای که عاشق سوژه زن خود می شود، در فیلم تحسین شده سلین سیاما در سال 2019 شناخته شده است. پرتره بانوی در آتش. او همچنین یکی از ستاره های ژاک اودیار بود پاریس، منطقه 13، در مورد یک چهارگوش عشق عجیب و غریب در عصر دیجیتال که اوایل امسال منتشر شد.
مرلانت می افزاید: «این فیلمی با اخلاق نیست. تاد از این نظر شگفت‌انگیز است و در مورد پیچیدگی انسان‌ها و پیچیدگی روابط بین انسان‌ها صحبت می‌کند.
«به عنوان یک هنرمند، به طور کلی، من این احساس را دارم که قرار است سینما با دنیا صحبت کند. مرلانت می‌گوید و در حال حاضر سینما تنها بخش کوچکی از جهان را نشان می‌دهد: افرادی که کنترل را در دست دارند. یکی از مهم‌ترین چیزهایی که باید در سینما روی آن کار کنیم، گنجاندن و بازنمایی است، زیرا چگونه می‌توانیم جهان و نابرابری را تغییر دهیم. سینما یک سلاح واقعا قدرتمند است. با فیلم می توان خیلی چیزها را تغییر داد.»
حتی بدون اخلاق، تار سوالات زیادی در مورد اخلاق، قدرت، و موضوعات به موقع مانند آراستگی و لغو فرهنگ ایجاد می کند. و به دلیل ماهیت این داستان در مورد زنانی که به طور عاشقانه با زنان درگیر هستند، مخاطب را تشویق می کند تا به این فکر کند که چگونه این مسائل هیچ ربطی و همه چیز به جنسیت ندارند. این شامل نگاه دقیق به این است که آیا باید (یا باید) رفتار لیدیا را متفاوت قضاوت کنیم، زیرا او یک زن همجنسگرا است، به دلیل اینکه او در یک صنعت تحت سلطه مردان کار می کند، به این دلیل که او یک فرزند دارد، یا به دلیل بسیاری از چیزهایی که با او مرتبط است. هویت. فیلم درباره چیزهایی که ما با آنها سر و کار داریم سوالات زیادی می پرسد [as a society] مرلانت می‌گوید و از آنها خواسته می‌شود در مورد زمانی که به زمان نیاز داریم تا صحبت کنیم و فکر کنیم، نظرات قوی داشته باشیم، خیلی سریع. فکر نمی‌کنم به این سؤال‌ها پاسخ دهد، اما از آنها می‌پرسد و مردم بعد از آن درباره آنها صحبت می‌کنند.»