بنابراین او در آهنگی مانند مروارید کدام جنبه از شخصیت خود را نشان می دهد؟ او می‌گوید: «نمی‌دانم، همه‌شان. منظورم این است که من هر روز آن را در خانه نمی خوانم، می توانم به شما بگویم. این فقط گوش بچه های من را خراب می کند. اما من آن را دوست دارم زیرا پر زرق و برق است، و سرگرم کننده است، و حسی است. شعر در آن: “من خیلی نه تا پنج ساله هستم، من یک خانم، یک عاشق، یک آدم عجیب و غریب و یک مادر هستم” – من صبح همه این چیزها، و من همه این کلاه ها را بر سر می گذارم، و از این بابت بسیار سپاسگزارم.» ور مکث می کند و ادامه می دهد: «من خودم را خیلی جدی نمی گیرم، اما کارم را جدی می گیرم و آن را با جاه طلبی و قدرت انجام می دهم. می‌خواهم احساس سرگرم‌کننده‌ای داشته باشد، می‌خواهم احساس مسری کند، می‌خواهم احساسی سرشار از زندگی داشته باشد. زندگی من در حال حاضر اینگونه است و من آن را دوست دارم، بنابراین می‌خواستم آن را کمی گسترش دهم.»
کسانی که وار را در رسانه های اجتماعی یا در پادکست او دنبال کرده اند آداب میز (مجری مشترک با مادرش، و تمرکز بر غذا، به یک موفقیت شگفت‌انگیز تبدیل شد، و اکنون برنامه‌های زنده و یک کتاب آشپزی ایجاد کرده است)، می‌داند که او حس شوخ طبعی بدی دارد. با این حال، در حالی که بسیاری از جنبه های دیگر شخصیت ور توانستند در اولین رکوردهای او بدرخشند – درون نگری او، زندگی خانوادگی نزدیکش، کنجکاوی او برای تجربیات فراتر از خودش – شنیدن این که او افسار گسیخته را رها می کند، احساس طراوت می کند. حس سرگرمی که قبلا درست در زیر سطح وجود داشت. «فکر می‌کنم ما به این موضوع دست زدیم [the humor] با لذت شما چیست؟“او می گوید. اما من فکر می کنم که ما قطعا با این کار آن را به سطح دیگری رساندیم.
او ادامه می دهد: “البته، من می خواهم موسیقی من جدی گرفته شود، اما نمی خواستم خودم را خیلی جدی بگیرم.” فکر می‌کنم زمان و مکانی برای آن وجود دارد، و می‌خواستم نور و سایه در ضبط باشد. من طنز می‌خواستم، اما یک آهنگ فوق‌العاده جدی در آنجا وجود دارد به نام «سلام عشق». فقط می‌خواستم جنبه‌های مختلف شخصیت من را نشان دهد، درست است؟»