تمپو Intermedio • عکس ثابت

دنیس کورتی توضیح می‌دهد: «از یک سو، قصد دقیقی برای شهادت وجود دارد که چگونه بخش بزرگی از قلمرو ایتالیا در آن تغییراتی که از سال‌های اولیه هزاره جدید رخ داده است، دخیل است. میل سیچتی برجسته کردن، جمع آوری و فقط تا حدی مطرح کردن چالش ها برای تبدیل های ضروری است که جامعه ما موظف به انجام آن است و تا حد زیادی نشانه های انسان حک شده بر خاک کشورمان را از بین می برد یا تغییر می دهد. هدف از این گزارش عمیق، از طریق محیط، دیجیتال، چشم انداز کار، خرده فروشی، حمل و نقل و ارتباطات، بازگو کردن ویژگی های برجسته یک تحول برگشت ناپذیر است.
دنیس کورتی ادامه می‌دهد: «از سوی دیگر، مانوئل چیکتی در کنار روایتی منسجم و خطی، بدون انصراف از سیستم مستند، در کنار روایتی که همیشه منسجم و خطی است، موفق می‌شود مسیر روشنی از مقاصد را بپیچد، و اجازه دهد احساس نویسنده‌ای شخصی‌اش پدیدار شود، که با تشکر. به یک سفید سیاه مطالعه و کنترل شده تا کوچکترین جزئیات، تبدیل به شعر برای چشم می شود.

تمپو اینترمدیو • مانوئل سیکتی
سرپرستی دنیس کورتی
سازماندهی شده با حمایت SACE – Gruppo CdP.

سه شنبه تا جمعه | ساعت 10:00 – 13:00 / 14:00 – 18:00
پنجشنبه | ساعت 10:00 – 13:00 / 14:00 – 19:00

هنوز عکس
Via Ludovico Lazzaro Zamenhof، 11
20136، میلانو



منبع

27 اکتبر 2022 – 21 ژانویه 2023

مانوئل چیکتی می‌گوید: «Tempo intermedio» پروژه‌ای است که از این آگاهی حاصل می‌شود که ما در ابتدای مسیری هستیم که محیط، انرژی، جامعه، کار و خیلی چیزهای دیگر را تغییر می‌دهد. مسیری که برای اولین بار، ما خود به خود تصمیم نگرفته ایم، بلکه طبیعت آن را بر ما تحمیل کرده است، که در مجموع فراموش کرده ایم که بخشی از آن هستیم. پیشرفت اقتصادی و اجتماعی با فرکانس‌های نزدیک‌تر عناصر معماری و بافت منظر ترکیب و طبقه‌بندی شده است، که هر دو با تغییرات بنیادین در جامعه مشخص شده‌اند.

“Tempo intermedio” پروژه ای است که در چهار سال کار محقق شده است، که طی آن مانوئل چیکتی در ایتالیا در جستجوی مکان هایی مانند مراکز خرید، پمپ بنزین ها، سایت های ساختمانی، کارخانه ها، انبارها، پل ها، آسمان خراش ها و موارد دیگر که نمادهای پیشرفت هستند، سفر کرد. و ثروت اقتصادی امروز لزوماً توسط یک بحران جهانی به چالش کشیده شده است و در آن انسان به طور کامل در صحنه نمایش داده شده غایب است.

آن «در میان زمان» که مانوئل سیکتی می‌خواهد به تصویر بکشد، دوره‌ای معلق بین تعریف آینده و گذشته است که همچنان زندگی مردم را نشان می‌دهد. برنامه سفر او نشان می دهد که چگونه نشانه های گذشته، کم و بیش اخیر، هنوز به خوبی در زندگی روزمره وجود دارد.