من کره را دوست دارم. من آن را روی تکههای نان – نان تست، کروسان، بیسکویت، رول – و مخصوصاً روی انبوهی از پوره سیب زمینی دوست دارم. از طریق خاصیت گذرا (ویژگی گذرا را به خاطر دارید؟)، این بدان معناست که من روز شکرگزاری را به عنوان زمانی برای دور هم جمع شدن و خوردن مقدار زیادی وسایل نقلیه کره ای با عزیزانم دوست دارم. با نگاهی به مجموعههای اخیر، مشخص میشود که طراحان نیز از کره استفاده کردهاند. آن سایه قابل پخش خاص زرد در باندهای فرودگاه ثابت شده است. این یک نوع وسواس شده است، من آن را می بینم و بلافاصله آرزو می کنم هر شکلی که رنگ در آن باشد. شلوار، کفش، کت، مهم نیست چه باشد، من از سایه هیپنوتیزم می شوم. به نظر می رسد که کاملاً یک حالت (حال و هوای من؟) را نشان می دهد: به شدت شاد، افسرده با پیچ و تاب، عمیقاً مجلل و شیک.