اگر این تصور را به شما دادم که Holiday Bar مفهومی منسجم نیست، عذرخواهی میکنم، همانطور که هست – بسیار. Hotchkiss، که همچنین مردی است که در مرکز شهر سنت تئو و بار آمریکایی وجود دارد، وقتی صحبت از تشویق انرژی با اکتان بالا به میان میآید، استاد است: هر انتخابی که میکند، از صندلی گرفته تا غذا، به نام پرورش یک نوع بسیار پرهیاهو است. ظرافت به ندرت به مکان های او می روید با تاریخی که می خواهید با آن آشنا شوید یا مادرتان که در شهر است. در عوض با دوستانتان یک غرفه جمع میکنید، یک عدد مارتینی بیش از حد پایین میآورید و بیش از آنچه باید درباره زبالهها صحبت میکنید.
بار تعطیلات رستوران جدیدی است که با انرژی اکتان بالا در لحظه مطابقت دارد
وقتی نوبت به درک هویت طراحی رستوران رسید، Hotchkiss مجموعهای از ارجاعات وحشی را در تابلوی روحی خود داشت. بسیاری از آنها به دهه 80 سرچشمه می گیرند – باشگاه خیالی بابل از آن اسکار، دیسکوتک افسانه ای LGBTQ+ Paradise Garage، Chinois on Main اثر Wolfgang Puck—اما الهامات دیگر، مانند کاخ پگی گوگنهایم در ونیز، ظرافت دنیوی بیشتری را القا می کند. در واقع، غذاهای هتل هالیدی بار بسیار بین المللی است: سرآشپزهای دینا فن و مارک هاوارد منویی با محوریت غذاهای دریایی ابداع کرده اند که برای الهام بخشیدن به بنادری مانند سنت بارتز، آمالفی و چیانگ مای است. (شامل خرچنگ شاه با وینگرت تند توفو، ماکارونی ماهی مرکب با ایتامشی آبگوشت و تکه های چیلی دودی و مرغ تند با فلفل قرمز بوداده و سس تند کارائیب.)