اگر ناراحتی در کار باشد، نمی دانم که آیا بستن، فیلمی دردناک و آهسته درباره دوران پسری و دوستی و عشق، ممکن است با جایزه از بین برود. داستانی در مورد دو نوجوان 13 ساله در حومه بلژیک که پیوند نزدیک آنها توسط پویایی ظالمانه و همجنسگرا هراسی مدرسه آزمایش می شود. بستنکه برنده جایزه بزرگ جشنواره کن شد، کارگردان لوکاس دونت است که اولین فیلمش (دختر، درباره یک نوجوان تراجنسیتی) جنجال و جنجال برانگیخت. این یکی نیز با شکایت برخی از منتقدان از طرحی که در اواسط فیلم رخ می‌دهد، شکایت می‌کنند که خطرات عاطفی را به شدت تغییر می‌دهد، باعث ایجاد تفرقه شده است. نه من: متوجه شدم که این فقط داستان دونت را به یک درام با ابعاد تراژیک ارتقا می دهد. بستن نگاه کردن به آن زیباست و لحظاتی از اندوه ناب و نافذ دارد که تکان دادن آنها غیرممکن است. این یکی اخیراً در سینماهای منتخب افتتاح شده است و این آخر هفته به تعداد بیشتری در حال گسترش است.
انبوه خشنود کننده:آرژانتین، 1985
همه عاشق یک درام مهیج دادگاه هستند و تا زمانی که آرون سورکین به ما خدمت دیگری ارائه کند، باید خودمان را با این داستان اخلاقی زیبا و خوش ساخت از کارگردان سانتیاگو میتر که اکنون در پرایم ویدیو پخش می شود، پذیرایی کنیم. بازگویی پرونده واقعی دادگاه علیه رهبران حکومت نظامی وحشیانه آرژانتین، آرژانتین، 1985 یک درس تاریخ است که از استایل‌های پرخاشگر دادستان خولیو استراسرا، با بازی ریکاردو دارین، بهره می‌برد که به شخصیت او وقار و شوخ طبعی بداخلاقی می‌دهد. اگرچه استراسرا برای شکست توسط دولت آرژانتین راه اندازی شده است، اما باندی از دستیاران حقوقی جوان را به خدمت می گیرد و پرونده ای را علیه نخبگان نظامی تشکیل می دهد که توجه ملی را به خود جلب می کند. این فیلم پیچیده نیست – داستان داوود و جالوت با لحظاتی از ملودرام بالا است – و با این حال طراحی تولید به طرز شگفت انگیزی جوی است و شهادت مردم عادی آرژانتینی است که آدم ربایی ها، شکنجه ها و زمین های بدتر را با زور بازگو می کنند. در دستان توانا میتر، نتیجه محاکمه، اگرچه هرگز مورد تردید نیست، با این وجود در حالت تعلیق قرار دارد.
کسی که احتمالاً در موردش نشنیده اید (اما دوستش خواهید داشت):دختر ساکت