از یخ نوردی تا امپراتور پنگوئن، راهی آگاهانه تر برای بازدید از قطب جنوب

روز اول

با این حال، به نظر می رسد که با قدم گذاشتن به قاره هفتم، گرما از بین می رود. اما یک کیفیت تصفیه کننده در آن وجود دارد. هوا سرد است اما هست تمیز. شما تقریباً از آن می بینید، مانند شیشه جلا. رنگ سفید بی پایان توسط قطعات سنگی عظیم و باستانی قطع می شود و علیرغم وجود شواهد کمی از انسانیت، این احساس بسیار می شود. انسان از این نظر که این نوع آسیب پذیری فوری وجود دارد. و منظورم این است که به خوبی. قطب جنوب بلافاصله روشن می کند: من واقعاً مهم نیستم. تصویر بزرگتر نه تنها بزرگتر، بلکه بسیار است هزاران چند برابر بزرگتر این کمی نگران کننده است که با چه سرعتی از هواپیما دور می شوید و وارد این بی نهایت جدید می شوید. همچنین، اکنون که من تا شش روز آینده بدون وای فای یا سرویس تلفن همراه هستم، متوجه شدم که این چیزها نوعی کلاستروفوبیا را در عرض های جغرافیایی مرکزی ایجاد کرده است. شروع به پرسیدن از خودم می کنم: واقعا اینجا بودن به چه معناست؟

ما در کمپ Whataway بوده‌ایم، مجموعه‌ای از غلاف‌های ماه‌مانند صحرای سفید که روی فلاتی به نام واحه شرماچر نصب شده‌اند، که شامل دستگیره‌ها و خراش‌ها و نوناتاک‌ها (قله‌های کوچک‌تر) از سنگ‌های آشکار است. این برای قطب جنوب غیر معمول است. یخ 97.6 درصد از قاره را پوشانده است. در همان نزدیکی، روسیه و هند هر دو ایستگاه‌های تحقیقاتی دائمی دارند، اگرچه توافق بین صحرای سفید و آنها این است که همه باید خودکفا باشند و فقط در صورت وجود یک وضعیت اضطراری واقعی می‌توانند با دیگری تماس بگیرند.