میهمانان شامل لئوناردو دی کاپریو (بدون عکس، طبق معمول)، ریتا اورا (که لباس سفارشی دیوید کوما با یقه مارپیچ جواهری، لبه پر از پری دریایی و دستکش های اپرا همسان پوشیده بود)، توبی مگوایر، نائومی واتس (با طرح روبرتو دیافانوس) بودند. لباس کاوالی)، بیلی کروداپ، لوک ایوانز، ادوارد انینفول اوبه، کارولینا کورکووا (در لباس ساق و تونیک فلزی جیوه مانند دولچه و گابانا)، مکسول، کیگو، لیا کِبده، کیرنان شیپکا و جورجیا پالمر. همه حوالی ساعت 8 بعدازظهر برای یک کوکتل ساعتی که با چندین قطعه حراج شب پر شده بود به محل رسیدند – ماشین مسابقه ای جونیور کوپر T-56 متعلق به سال 1961 خود استیو مک کوئین، نقاش 10 ساله واندرکایند آندرس والنسیا و هنرمند ایرانی ثریا. شرقی به قهرمان ایرانی، 2022. مهمانان قبل از اینکه در چادر شامی که در نور آبی که یادآور آب های مجاور بود غرق شده بود، به دنبال وسایل موجود بودند.
حوالی نیمه شب، به شرکت کنندگان با یک پایان موسیقی پاداش داده شد. Kravtiz با پوشیدن چکمه‌های پاشنه بلند تا ران، کت ساتن و بالاپوش پوشیده شده با دیامانت که بیشتر شبیه یک گردنبند بود، روی صحنه تکان خورد. او ست خود را با «زن آمریکایی» شروع کرد و با نوازندگان گیتاریست و ساکسیفون‌های خود جلسات جم داشت و سپس با «تمام نشد تا تمام شود» به پایان رسید. او با تظاهرکننده‌ای که مظهر ستاره‌ی راک بود، جمعیت را با سلام خطاب نمی‌کرد (او برای چنین تشریفاتی خیلی باحال است) و مهمانان را روی صندلی‌های جشن خود می‌ایستادند و با ریتم می‌رقصیدند.
رئیس حراج، Simon de Pury همیشه سرگرم کننده بود. او به دست، حضار را به صدا درآورد تا پاروهایشان را بلند کنند. با این حال، او از یک سری دستیار پرستار کمک گرفت. ریتا اورا اثری از کریس لوین را معرفی کرد و با آهنگ ABBA “Money, Money, Money” در acapella، جمعیت را سرزنش کرد. کارولینا کورکووا، رئیس مشترک رویداد، اهمیت نقاشی ثریا شرقی را با توجه به وضعیت ژئوپلیتیک کنونی ایران بر حضار تحت تأثیر قرار داد. به سرعت فروخته شد، همانطور که تمام قطعات دیگری که توسط مهمانان با جیب عمیقی که از کسب موقعیت بزرگ (و حقوق لاف زدن) در میان مهمانداران خود هیجان زده بودند، خوردند.
لوئیزا پانکونزی، دختر آندره آ و فردی که در کنار توماسو چیابرا به این همکاری دست یافته است، گفت: «همکاری بین LuisaViaRoma و یونیسف در این پنج سال نشان داد که اتحاد در همبستگی واقعاً در زندگی بسیاری از کودکان در سراسر جهان تفاوت ایجاد می‌کند. . او با پوشیدن یک لباس سفید روان، از همه حاضران در اتاق تشکر کرد و آنها را تشویق کرد که در حراج بعدی به حفاری عمیق بپردازند. هیچ آینده ای بدون کودکان وجود ندارد و سخاوت شما به ادامه کار یونیسف در ارائه مراقبت و محافظت از آسیب پذیرترین افراد در سراسر جهان کمک خواهد کرد.
پس از مکثی کوتاه، دریک بیرون آمد و قول داد که مهمانی را همچنان که از نیمه شب گذشته بود ادامه دهد. او به سبک واقعی، ست خود را با کمی احساسات آمیخته کرد، سال نو را به همه مهمانان تبریک گفت و حال و هوای خوبی از آن پخش شد. او با اجرای قطعه‌هایی از آهنگ‌های برترش («نقشه خدا»، «یک رقص»)، آن را با آهنگی غیرمنتظره که در واقع خودش اجرا نکرد، به پایان رساند. درعوض، او با آهنگ “من همیشه تو را دوست خواهم داشت” ساخته ویتنی هیوستون، اندکی مشارکت مخاطبان را تشویق کرد. با جمعیتی متشکل از سنین و ملیت های مختلف، لحظه ای مشترک بود. آهنگ محبوب جهانی آهنگی بود که کاملاً همه کلمات آن را می دانستند، و بنابراین بیشتر همه واقعاً با آن آواز می خواندند. با یادآوری اهمیت دور هم جمع شدن، لحظه راهی عالی برای پایان دادن به شب بود.