DYAL THAK در تبتی به معنای پیوندهای متقابل، پیوند یا “رشته مشترک” است. این مجموعه در سال 2021 در فلات تبت و مناطق خودمختار تبت، که محل زندگی قبایل مختلف عشایر تبتی است که قرن ها در خارج از زمین زندگی می کنند، ایجاد شد.
در حالی که بسیاری از کشورهای شرقی بالاخره در حال رسیدن به قدرت اقتصادی هستند، ادراک و تعصبات نسبت به بسیاری از فرهنگهای آسیایی هنوز به دلیل ژئوپلیتیک عقب مانده است. از رمانتیکسازی شدید فرهنگ ژاپن تا ضروریسازی نفوذ قدرت نرم کرهجنوبی، به نظر میرسد که ما از تاریخ هزاران ساله بسیاری از جوامع شرقی فراتر از آن اطلاعات کمی داریم.
تبت، به طور خاص، از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. به عنوان یک منطقه خودمختار در چین — کشوری که صرفاً توسط صنعت هنر/مد به عنوان مصرفکنندههای بیش از حد در نظر گرفته میشود و در مجاورت آن با جامعه غربی قرار میگیرد، جمعیتشناسی و زبانهای قومی متنوع خود را دارد، بزرگترین ذخیره آب پاک سیاره ما است، اما غرب تنها زمانی از این مکان انتزاعی خبر دارد که مسائل حقوق بشر در اخبار ظاهر شود.
این سریال از تاریخ، جغرافیا و فرهنگ منحصر به فرد تبت الهام گرفته است. این نشان می دهد که چگونه انقلاب ها، نوسازی و تغییرات اقتصادی بر شیوه زندگی سنتی عشایر تأثیر گذاشته است و چگونه منطقه توانسته است با وجود چالش ها، حس هماهنگی و خوش بینی را حفظ کند. بسیاری از تصاویر در روستای ریتوما ایجاد شده است، جامعه ای فشرده از زنان صنعتگر، بافندگان نسل، نخ ریسی، نمد پشمی، که از مواد طبیعی-yak khullu برای ایجاد یک صنعت مبتنی بر روستا و حفظ آن استفاده می کنند. شیوه زندگی و فرهنگ سنتی آنها در حالی که برای فرصت های برابر با چینی هان تلاش می کنند.
من میخواهم نگاهی دقیقتر به زندگی مردم در شهرهای کوچک و روستاها ارائه دهم و دریچهای به پیچیدگیها و غنای جامعهای که به حاشیه رانده شده است و اغلب در رسانهها کمتر بازنمایی میشود، ارائه کنم، و جایگزینی برای نگاه سنتی غربی ارائه کنم. و به مخاطب این امکان را می دهد که با جامعه ارتباط برقرار کند و دوباره بر حفظ صنایع دستی سنتی تمرکز کند و فرهنگ های خود را که بر اساس احترام به طبیعت است، برجسته کند.