کیتی هولمز – زنی که برای اولین بار قلب سرد آمریکا را به عنوان یک جوان 19 ساله با چهره تازه آب کرد. داوسون کریک– در بهترین بخش از سه دهه، نمادی از دختر کهن الگوی همسایه بوده است: طبیعی، متواضع، و بی دردسر. در سال 2000، بیوگرافی این بازیگر – «با هشت صفحه عکس رنگی!» – با این توصیف دقیق منتشر شد، و حدود 20 سال بعد، مجلات مد – مانند این – فهرست هایی را منتشر کردند که همچنان هولمز را به عنوان جایگاه خود قرار می دادند. یک نماد سالم
و با دلیل موجه: کمد لباس بازیگر مستقیم و قابل دسترس است – به ندرت از شلوار جین راسته، پیراهن های آستین کوتاه و کفش های باله پنجه مربعی دور می شود – که اگر نگوییم تاثیرات یک زن با قدرت نرم کافی برای متقاعد کردن یک زن نیست. تمام نسل زنان دوباره قاچ های چوب پنبه ای می پوشند. به عبارت دیگر، هولمز نمونه‌ای نادر از یک فرد مشهور است که «لباس» می‌پوشد، بر خلاف تکه‌ها، لباس‌ها و مخوف‌ترین اصطلاح از همه… «مد».
عکس: گتی ایماژ
اما نمی‌دانم آیا ممکن است برای کیتی هولمز چیزی بیش از یک ارتباط غیرقابل توصیف و غرب میانه وجود داشته باشد. دلیلش این است که دیشب – زمانی که او در آخرین شب حضور داشت آلن کامینگ در سن خود بازی نمی کند در برادوی – هولمز با یک کت جین که با چشمک‌های فلزی پوشیده شده بود، و یک جفت تخت اختراعی و میخ‌دار پوشیده بود. این تقریباً به همان اندازه که این سلبریتی دیوانه، بد و خطرناک است، یک انحراف از فرمول بچه پسندانه و دختر همسایه است که شاید 30 سال از ساخت آن می گذرد.