او صندلیهای نمایش خود را – که در داخل غرفهی سیاهشده وندوم قرار داشت – مرتب کرد تا شکل دایرهای توکاماک را تقلید کند و ساختار را با حلقههای آویزان از سقف و چراغهای لیزری احاطه کرد که هیاهوی صنعتی را تداعی میکرد. این احساس از طریق مجموعهای که به عنوان قصیدهای برای قدرت همجوشی عمل میکرد، منحنیهای توکامک را به شکلهای سیلوئت و دکوراسیون سطحی که بخشی از لباس نیروگاه و بخشی از یک مهمانی یکپارچهسازی با سیستمعامل به نظر میرسید، تطبیق داد. مهمترین چیزی که باید بدانید این است که این منبع انرژی پاک با ضایعات بسیار کم است. هرست می گوید: یک لیوان سوخت همجوشی می تواند یک خانه را برای حدود 800 سال تامین کند.
مجموعهای از لباسهای کاربردی موتورسیکلت در چرم فرانکشتاین با توری که شبیه دوختهای بزرگشده به نظر میرسد که برای قویترین پیشنهاد مجموعه برای یک «تکه فصل» ساخته شده است – چیزی که به عنوان «Chloé» به عنوان مربیهای پلاستیکی بازیافتی امضا شده هرست خوانده میشود که بر روی پلتفرمها در کنار هم ظاهر میشوند. پاپوش های فلزی برای کارگران یدی فهیم. کتی با مکانیک توکامک در بست های فلزی تطبیق داده شد و پنبه بازیافتی که شبیه جین به نظر می رسید با چشمک های سنگین تزئین شده بود. پولک های چرمی دیسکی شکل و لباسی به سمت انتها مشبک از حلقه های فلزی که با نخ های رنگارنگ قلاب بافی شده بود وجود داشت. اگر همجوشی یک پدیده پیچیده برای درک است، ساخت مجموعه هرست نیز چنین بود.
اغوا کننده ترین کت و شلوار مشکی دلپذیری بود که از پشم مزرعه این طراح در اروگوئه ساخته شده بود که حدود 8000 گوسفند مرینو را در خود جای داده است. با قطع برق در شبحهای تندیسآمیزی، این یکی از معدود قطعات این مجموعه بود که با یک کد QR برچسبگذاری شده بود که وقتی توسط مشتریان بالقوه در فروشگاه اسکن شود، دقیقاً به شما میگوید که مواد آن از کجا تهیه شده است. شیک و مجسم، به عنوان لحظه ای از پیچیدگی آرام در دریای فوق حسی از نورها و بافت ها که نمایش Chloé بود، خدمت کرد. اما همانطور که هرست گفت: «این به اندازه ساختن یک توکامک پیچیده نیست. یا فیزیک پلاسما.”