لوئیس آلبرتو رودریگز: من به سادگی نمی‌توانم تاریخم به عنوان یک رقصنده را از تجربه‌ام به عنوان یک عکاس جدا کنم. رقص و تئاتر به من شکل داده است، من برای همیشه در باز کردن بی پایان امکانات در بدن انسان الهام خواهم گرفت. اما عکاسی عشق جدیدتری است. یک باد دوم برای من در حالی که من به صورت سند می نویسم، علاقه بسیار زیادی به پرتره پدید آمده است.
من بدنمان را ظرف اطلاعات و ارتباطات می‌دانم. هر کدام متشکل از تجربیاتی در زندگی ما است که برای ما منحصر به فرد است. این تاریخ ها نحوه حرکت آنها در جهان را نشان می دهد و من مجذوب این هستم. من علاقه خاصی به عکاسی رقص ندارم زیرا برای من بسیار آشنا است. اما من از دانش بدن استفاده می کنم تا کمی به نوعی صداقت نزدیک شوم.
من تا حد زیادی از هنرمندان رقص و عکاسی الهام گرفته ام. مارتا گراهام، اوهاد ناهارین، خوزه لیمون، جورج بالانچین، ویلیام فورسایت، آلوین آیلی، ریچارد آودون، ایروینگ پن، پیتر هوجار، دانا لیکسنبرگ، آگوست ساندر، چند مورد را نام می‌برند.
یکی از جنبه های جذاب کتاب این است که به نظر می رسد موسیقیایی عالی دارد، گویی تصاویر با صدایی تلاقی می کنند، گاهی ضعیف، گاهی بلند، که فقط قهرمانان عکس ها می توانند آن را بشنوند. سکوت و صدا چه نقشی در تصاویر شما دارند؟
© لوئیس آلبرتو رودریگز 2023 توسط Loose Joints
