داستان سرایی در دومین نمایش Abarna Kugathasan برای برچسب او Kitschy Couture بود. فوریه گذشته، او در مراسم عروسی باشکوه تامیلی که در آن عروس با خودش ازدواج کرد، تکههای عجیب خود (عمدتاً لباسهای آن زمان) را به نمایش گذاشت. “اکنون این فصل یک مجموعه ماه عسل است – عروس پس از ازدواج با خودش، به یک فرار ماه عسل به این بهشت مصنوعی می رود.” کاملاً به معنای واقعی کلمه، نمایشی که به صورت تخیلی در Stadtbad Neukölln، یک استخر عمومی به صحنه رفت، با یک «عروس» کمپوش که توسط دو مدل مرد به سفر فرستاده شد، آغاز شد، به این معنی که او روی یک قو غولپیکر بادی شناور بود.
Artificial Paradise نام مناسبی برای این مجموعه بود که از طریق آن طراح بار دیگر به پیشینه خانوادگی خود و ادغام دو فرهنگ بسیار متفاوت پرداخت. کوگاتاسان دختر مهاجران تامیلی است که در اواسط دهه 1990 از سریلانکا به آلمان نقل مکان کردند. همانطور که خودش میگوید، او در «خانوادهای بسیار محافظهکار تامیلی، اما با محیطی بسیار غربی و بسیار آلمانی» بزرگ شد. زمانی که لیبل خود را راه اندازی کرد، به خانه پدر و مادرش بازگشت تا کمی تحقیق در مورد تصویر انجام دهد. وقتی به عکسهایی از نحوه زندگی آنها در دهه ۹۰ نگاه میکنید، یک اتاق نشیمن واقعا معمولی آلمانی را میبینید، اما ثانیه بعد، چیزهایی مانند گلهای پلاستیکی نیلوفر آبی در کابینتها و درختان موز پلاستیکی را در همه جا مشاهده میکنید. تقریباً مثل این است که شما با بازسازی مصنوعی خانه قبلی خود، دلتنگی خود را درمان می کنید. من در این بین دنیا به دنیا آمدم و این دقیقاً همان چیزی است که کیتچی کوتور درباره آن است.» کوگاتاسان پس از نمایش گفت.
با توجه به تم تعطیلات، این مجموعه دارای لباس شنا به شکل پستی قابل تنظیم و بیکینی با گلبرگ های گل رز بزرگ به عنوان تزئین بود. همچنین لباسهای عروسکی توری، شلوار سارانگ ساتن گلدوزی شده، لباس خواب ژولیده، دامن فیروزهای با قطار، و تعداد زیادی تکههای لباس زیر زنانه بازیگوش وجود داشت. برای یک نگاه، سوتین های قدیمی حتی به یک تاپ نامتقارن با آویزها تبدیل شدند. Kugathasan عموماً با پارچههای deadstock کار میکند و همچنین توسط طراح بریتانیایی Simone Rocha، که مربی Kugathasan از طریق Mentoring Matters است، از پارچهها حمایت میشود، یک طرح راهنمایی جهانی برای نامزدهایی از پیشینههای قومی سیاهپوست، آسیایی و اقلیتها.
مدلهای مختلط که در اطراف استخر قدم میزدند، همچنین با خالکوبیهای بدن بدلیجات به شکل دلفین یا گل رز و گوشهای پلاستیکی با تم اقیانوس تزیین شده بودند و کیفهایی به شکل دلفین با طرحهای قلم مو با خود حمل میکردند. آیا این برای همه، هر روز است؟ نه. اما آیا این خلاقانه و خاص، یک تغییر حداکثری خوشآمد به مجموعههای تاریک و مناسب باشگاه در برلین است و به خودی خود کاملاً منسجم است؟ معلومه که آره.