چگونه سارا ساکاناکا کیمونوهای قدیمی را احیا می کند
انتشار: دی 02، 1401
بروزرسانی: 26 اردیبهشت 1404

چگونه سارا ساکاناکا کیمونوهای قدیمی را احیا می کند

نیک کراسزنی / با حسن نیت از Considered Objects

پس منطقی است که ساکاناکا نام برچسب خود را Considered Objects بگذارد. این زن 39 ساله خط تولید خود - مجموعه ای از ژاکت ها، لباس ها و پیراهن های دست دوز که تماماً از کیمونوها و منسوجات بازسازی شده ژاپنی ساخته شده اند- را درست دو سال پیش راه اندازی کرد. او می گوید: "من هرگز رویای راه اندازی یک تجارت را نداشتم." من خوشحال بودم که در جهت دیدگاه دیگران کار می کردم. اما در برخی موارد، بخشی از شما وجود دارد که می خواهد آنچه را که می خواهید بگویید را بررسی کند. زمان برد تا بتوانم آن را کشف کنم.»

ساکاناکا حرف های زیادی برای گفتن دارد. او با 20 سال تجربه، فلسفه طراحی خود را توسعه داده است. او در حالی که پانل های پیچیده و با دست دوخته شده یک کیمونوی تابستانی قدیمی را به من نشان می دهد، می گوید: «من هیچ علاقه ای به خرید مواد جدید یا تولید با آسیاب ندارم. همانطور که او به آستر پنبه ای و تاج های خانوادگی نقاشی شده با دست اشاره می کند (نقش های خانواده پدری و مادری خودش روی هر یک از بازوهایش خالکوبی شده است)، مشخص می شود که او فقط لباس درست نمی کند. او داستان های قدیمی را به لباس های معاصر می دوزد. «پس از سال ها کار در برندهای مد مختلف، متوجه شدم که می توانید روی این چرخ همستر گیر کنید. چیزی که همیشه برای من پایه گذاری می کرد این بود که "چگونه می توانم نه تنها معنای واقعی را در این چیزها بیابم، بلکه چگونه می توانم از طریق این قطعات ارتباط برقرار کنم؟"

آن موقع بود که صفحه ای از کتاب مادربزرگش را برداشت. او می گوید: «مطالعه این لباس های ریخته شده و دادن جان تازه ای به آن ها از طریق بازسازی راهی برای بهبودی من بود و در عین حال با خودم و فرهنگم ارتباط برقرار می کردم. طراح با حفظ پانل های مستطیل شکل اصلی و سبک دوخت هر کیمونو، شروع به از بین بردن و مونتاژ مجدد هر کیمونو کرد. اولین طرح او؟ یک پیراهن کلاسیک یقه دار و دکمه دار. ساکاناکا در داخل هر پیراهنی که می ساخت، یک گل تکه کاری که از باقی مانده های ابریشم ساخته شده بود، دوخت. «آن گل، آن علامت، به نوعی راه من برای به یاد آوردن تمام تجربه خلقت و یافتن بسته شدن بود. این راهی برای اعطای افتخار من به هر قطعه بود.»



منبع

نیک کراسزنی / با حسن نیت از Considered Objects

سارا ساکاناکا، طراح، در استودیوی خود در بروکلین، کیف بند کشی کوچکی را که مادربزرگش دهه ها پیش برای او ساخته بود، نگه می دارد. کیسه راه راه که از ضایعات نساجی دوخته شده، یکی از قدیمی ترین یادگاری های ساکاناکا است، میراثی که نمایانگر یک فلسفه چند نسل است. «مادر من این داستان را برایم تعریف می کرد. درباره این بود که اگر صد سال با اشیا با عشق و مراقبت رفتار کنیم، می توانیم روحی به دست بیاوریم. ما در یک صبح سه شنبه خاکستری در استودیوی او ملاقات کردیم، جایی که مجموعه ای از ابریشم از هم جدا می شود، که هر کدام از کیمونوهای ژاپنی بازسازی شده ساخته شده اند. روی یک قفسه، انبوهی تا شده از منسوجات نجات یافته منتظر او هستند تا آنها را به چیزی جدید بدوزد، درست مانند کاری که مادربزرگش زمانی به عنوان سرگرمی انجام می داد. او می گوید: «این ایده وجود دارد که اشیا جان دارند. "من دوست دارم هر قطعه را به عنوان یک شی واقعی در نظر گرفته شده از این طریق ببینم."

این طراح پوشاک که فارغ التحصیل FIT است، قبلاً برای برچسب مد Imitation of Christ، خط لوکس Ports 1961، مجموعه لباس زنانه سفارشی Honor و خانه مد ژاپنی Foxey کار می کرد. در سال 2020، پس از گذراندن تقریباً چهار سال در سفر بین نیویورک و ژاپن برای کار، احساس کرد که برای چیز جدیدی آماده است. "من شروع به تعجب کردم که چگونه از نظر ذهنی، جسمی و خلاقیت حفظ کنم. من سوخته بودم.» او به من می گوید در همان زمان، مادربزرگش، کسی که کیف بند کشی کلاژ شده را به او داد و خیاطی را به او آموخت، از دنیا رفت. این در طول همه گیری بود، بنابراین من نتوانستم در مراسم تشییع جنازه او در ژاپن شرکت کنم. من قبلاً کلکسیون کیمونوهای او را به ارث برده بودم و در آن زمان دوباره آنها را کشف کردم. من آنها را کاملا فراموش کرده بودم، اما یادگیری در مورد آنها بخشی از روند سوگواری من شد. داشتن آن ها باعث شد که احساس کنم به او نزدیک هستم.

نیک کراسزنی / با حسن نیت از Considered Objects

نویسنده: تیم تحریریه آنلاین پوشاک