در یک چرخش عجیب و غریب از وقایع، ملکه آینده کاتالیزور تغییر بانوی اول از سمت روحانی به سمت نویسندگی را ثابت کرد. پرنسس الیزابت آن زمان در سال 1951 در یک تور سلطنتی به دی سی آمد و نیم میلیون آمریکایی در خیابان ها جمع شدند تا او را در یک کاروان موتوری با پرزیدنت ترومن تماشا کنند. جکی در میان آنها بود – که بعداً در یک کنفرانس مطبوعاتی فقط دعوت‌نامه حضور داشت که با خبرنگاران معتبر در هتل استاتلر همراه بود. یادداشت‌های او از این رویداد، رئیسش، فرانک والدراپ، را متقاعد کرد که او را با نخ پشت ستون “عکاس پرسشگر” روزنامه که شش نفر با دقت انتخاب شده نظرشان را درباره موضوعی متفاوت پرسیدند، جفت کند. کمتر از یک هفته بعد، اولین بازیگر اولین ستون خود را با پرسیدن از شش مرد برجسته دریافت کرد: “آیا پرنسس الیزابت به زیبایی عکس او است؟”
پس منطقی بود که جکی به لندن اعزام شود تا قبل از تاجگذاری سوالات خود را از مردم بریتانیا بپرسد. («آیا الیزابت آخرین ملکه انگلستان خواهد بود؟» او از جمعیت در سیرک پیکادیلی پرسید.) همچنین در کشتی اس اس ایالات متحده برای عبور پنج روزه: دوک و دوشس ویندزور، که هیچ یک از آنها دعوت نشده بودند. برای آغاز سلطنت الیزابت دوم، و قبل از رفتن به خانه خود در Bois de Boulogne، در لو هاور پیاده شدند. بوویر هنگام سوار شدن به هواپیما خاطرنشان کرد: «مسافران به دوک خیره می‌شوند و می‌دانند که اگر او از سلطنت کناره‌گیری نکرده بود، به سوی تاجگذاری خواهرزاده‌اش نمی‌رفتند». “بعضی وقت ها بچه ها امضا می خواهند که او با خوشحالی می دهد.” سال‌ها بعد، استفان بودین، طراح داخلی که مأمور شد آپارتمان 14 اتاقه ویندزور را با کاغذ دیواری آبی والیس و پانل‌های قرن 18 بازسازی کند، به جکی کمک کرد تا چندین اتاق در کاخ سفید را دوباره طراحی کند.
البته جکی نیز به مراسم تاجگذاری دعوت نشد، اما به جای اقامت در هتل مایفر، در آپارتمان W1 لیدی آبل اسمیت، یک بانوی منتظر ملکه از سال 1947 اقامت کرد. آپارتمان خیابان آدلی جنوبی فاقد امکانات مدرن شیک اس اس ایالات متحده بود. آیلین بعداً به یاد می آورد: «در لندن سرد بود. «همیشه باران می بارید. به آپارتمان برمی‌گشتیم و لبه وان می‌نشستیم و پاهایمان را کف آن می‌گذاشتیم و آب داغ روی آنها می‌ریختیم تا اینکه دیگر طاقت نیاوردیم.» در همین حال، خیابان‌های لندن هنوز زخم‌های بلیتز را در خود داشتند، با انبوهی از آوار که منظره‌ای رایج بود و محرومیت‌های پس از جنگ هنوز خود را احساس می‌کرد. یک سال دیگر می‌گذرد تا دولت بریتانیا محدودیت‌های جیره‌بندی نهایی خود را در مورد مواد ضروری مانند گوشت لغو کند.