همه اینها به اهمیت مدل‌سازی رفتارهای مناسب اشاره دارد – چیزهایی که حداقل در تئوری می‌توانید کنترل کنید. دکتر کورین کراس، عضو آکادمی اطفال آمریکا، می گوید: والدین باید اضطراب و احساسات خود را مدیریت کنند. این موضوع هم در نحوه مدیریت احساسات خود و هم از نظر میزان اضطرابی که احساس می کنند، برای فرزندانشان لحن ایجاد می کند.
اما شما نیازی به پنهان کردن ندارید همه احساسات شما در اطراف فرزندتان
یکی از دوستانم امروز صبح وقتی از او پرسیدم چطور با آن “کنار می‌آید” به من پیام داد: “راستش، بچه‌هایم من را یکسری دیده‌اند که گریه می‌کنم.” همانطور که هری استایلز به ما یادآوری کرده است، گریه کردن فرصتی بی طرف برای ترشح کورتیزول است. همانطور که گفته شد، بهتر است این احساسات را تا حدی متناسب با کودک تعدیل کنید. کارپ می‌گوید: «وقتی فرزندتان از شما می‌پرسد آیا ناراحت هستید، می‌توانید بپذیرید که به نوعی نگران هستید. “اما معمولاً بهتر است نگوییم ترسیده یا ترسیده ای.”
همچنین ایده خوبی است که در صورت امکان روی نکات مثبت تمرکز کنید. کراس می‌گوید: «والدین باید به یاد داشته باشند که به فرزندان خود بیاموزند که بیشتر مردم در این کشور واقعاً چیزهای مشابهی می‌خواهند. آنها (بیشتر) مسائل مشابهی را می بینند، اما «در نحوه برخورد با آن مسائل و نحوه رفع آن مشکلات تفاوت دارند. اغلب راه حل کاملی برای مشکلات وجود ندارد – هر راه حلی هزینه دارد. فرصت هایی برای آموزش درس های سازش و میانه وجود دارد، حتی اگر این غرایز بر واکنش های شما در لحظه حاکم نباشند. کراس می‌گوید: «به فرزندتان بیاموزید که احترام گذاشتن به کسی که دنیا را آنگونه که شما می‌بینید آسان است، اما ما وظیفه داریم به کسانی که به نظر می‌رسد با ما متفاوت هستند احترام بگذاریم.»
مهمتر از همه، حفظ احساس امنیت
دوستی که بچه هایش را در واشنگتن دی سی بزرگ می کرد ایمیلی ناراحت کننده از پیش دبستانی فرزندش دریافت کرد که در آن توضیح می داد که چگونه مدرسه برای احتمال ناآرامی های خشونت آمیز آماده می شود. او قرار بود با بچه هایش در مورد چگونه صحبت کند که? هر پدر و مادری که وقتی کودکش صدای جیر جیر می‌گوید، «امروز تمرین قرنطینه در مدرسه داشتیم» احساس کرده است شکمش به شدت پایین می‌آید، با نسخه‌ای از این سناریو آشناست – آیا واقعاً فرزندان ما باید همه آنها را پشت سر بگذارند؟