چرا ترند عینک ها یک شکاک عینک را به یک فن تبدیل می کند؟

من از بچگی مورد نفرین بد بینایی بودم. روزی را که پدرم، اپتومتریست، به من خبر بدی داد که باید عینک زدن را به خوبی به یاد دارم. من فقط 10 ساله بودم، اما در حال حاضر، مد و تصویر برای من همه چیز بود. من منفور این ایده که من باید شروع به پوشیدن قاب تمام وقت کنم. احساس کردم عینک باعث می‌شود مردم عمیقاً بی‌نظم و عصبی به نظر برسند. و من گیک نبودم! من به بریتنی اسپیرز گوش دادم، عبادت کردم ووگ و تلویزیون مد، و از پذیرش خطرات مد جسورانه (مانند پوشیدن گرمکن پا به عنوان دستبند) خوشحالم. اساساً، من فکر می‌کردم که خیلی باحال هستم – و عینک جدیدم نزدیک بود همه اینها را خراب کند.

در اولین بازدید از دفتر پدرم، در اتاق غر زدم و او مرا مجبور کرد یک جفت قاب را انتخاب کنم. همه آنها برای من زشت به نظر می رسیدند. وقتی بالاخره روی یک جفت مستطیلی مشکی و براق فرود آمدیم، آنها گرد و غبار روی میز خواب من جمع کردند. ترجیح می‌دهم چشم‌هایم را ببینم تا این که آن چیزها را بپوشم، با خودم فکر کردم. این نگرش دوسوگرا تا نوجوانی من ادامه داشت. همچنان که بینایی من بدتر می‌شد – تا جایی که من به معنای واقعی کلمه نمی توانست ببیند بدون عینک یا تماسی – من شروع به استفاده از گزینه دوم کردم، هر روز صبح با خوشحالی چشمم را با لنز می‌کوبم، زیرا این بدان معنا بود که هنوز می‌توانم بدون فریم کار کنم.

حتی الان، در اوایل 30 سالگی، هنوز در مقابل عینک زدن مقاومت می کنم. در حالی که من گاهی اوقات آنها را در خانه می پوشم، به ندرت آنها را در جمع ورزش می کنم. با این حال، دیدگاه من در مورد فریم‌ها شروع به تغییر کرده است – بیشتر به این دلیل که باند فرودگاه‌ها (و افراد مشهور) اکنون آنها را پذیرفته‌اند. برای مثال، نمایش بهار 2024 Miu Miu باعث شد به این فکر کنم که چگونه عینک می تواند شیک باشد. میوچیا پرادا ظاهر ورزشی برجسته خود را با قاب های نوری غول پیکر نشان داد و من احساس کردم این اکسسوری پیچیدگی جالبی به مجموعه اضافه کرد. Ditto for Kenzo که نمایش خود را نیز با قاب های بزرگ و مشکی آغاز کرد.

تعجب کردم: اگر عینک ارزش کت واک را داشته باشد، مطمئناً می توانم آنها را در ظاهرم بکار بگیرم؟