وضوح سبک ویرایشگر ووگ: من بلیزر را در آغوش می کشم

زمانی که وارد بوتیک سوهو رئال رئال شدم، یک شنبه بسیار سرد در شهر نیویورک بود و ناامیدانه عاشق یک بلیزر مشکی بدون یقه Bottega Veneta شدم. این از یک کرپ پشمی سنگین وزن با سه دکمه در جلوی بدنه ساخته شده بود. شانه های تیز، یقه ای پایین و نیم تنه ای داشت که به شکل ساعت شنی باریکی در پشت آن به شکل یک ساعت شنی در می آمد. ژاکت کاملا سالم بود و حتی تمام برچسب های اصلی خود را داشت. سایز ایتالیایی 38 برای من مانند یک دستکش مناسب است، با فضای کمی برای تنفس. من به سادگی مجبور بودم آن را داشته باشم.

نه کسی که تسلیم هوس خرید ناگهانی شود - به خصوص برای یک کت بلیزر، که با کریپتونیت مد من فاصله زیادی دارد - اولین موج تغییر سبک قریب الوقوع را حس کردم. در راه خانه به این فکر کردم که چرا و چرا حالا؟

به عنوان یک لباس کاربردی، اما همچنین احساس، کت بلیزر حس پختگی و جلایی را ارائه می دهد که همیشه با یک تی شرت ساده یا بافتنی به وضوح نشان داده نمی شود - ظاهری که پیش فرض من شده است. (اگر این روزها من را در دفتر می بینید، به احتمال زیاد من یک یقه کاساولا خاکستری روشن با یک تی شرت سفید کوچک زیر آن پوشیده ام.) هرگز نمی خواهم احساس کنم که خیلی سخت تلاش می کنم، و ژاکت-و ترکیبی از سه راهی به ارمغان می آورد آن جلای آسان و "ناراحتی" که من همیشه هنگام لباس پوشیدن برای رسیدن به آن تلاش می کنم. اما تکیه بیش از حد به یک فرمول می تواند لذت لباس پوشیدن را از بین ببرد، و گاهی اوقات برای هیجان انگیز نگه داشتن چیزها نیاز به تکان دارید – که اخیراً این احساس را داشتم. من هنوز پشت قدرت لباس پوشیدن ایستاده ام، اما پذیرفتن چیزی جدید نیز خوب است-ایش گاهی اوقات.

تاکید می کنم -ایش بخشی از آن به این دلیل است که در طول سال های نوجوانی، بلیزر پیش فرض من بود. در کالج، عمیقاً در مرحله ایزابل مارانت بودم، وسواس زیادی داشتم که چگونه بلیزرهای این برند با دامن های کوتاه و لباس ها به نظر می رسند (آن ها مدل هایی برای باند فرودگاه بودند). سال ها، هر فرصتی داشتم یک کت مشکی ساندرو با آستر پلنگی برفی می پوشیدم. روش مورد علاقه من برای مدل دادن به آن با یک دامن کوتاه، یک تی شرت کتان شلخته و چکمه های کوتاه کابویی جیر بود. من به معنای واقعی کلمه و به معنای واقعی کلمه بعد از فارغ التحصیلی از بلیزرهای خود بیرون آمدم - بیش از حد جمع و جور، خیلی تلاش کردم - و اکنون فقط یکی از کتانی آرام متعلق به Malene Birger (یک خرید کبریت از پاییز گذشته، RIP) دارم. من آن را به اندازه کافی دوست دارم، اما به من اعتماد به نفس چشمک زدنی را مانند گذشته به من نمی دهد.