هنری تیلور با یک نمایشگاه جدید مبتکرانه در فیلادلفیا سرگرمی جدی دارد

از

هنری تیلور، “Nothing Change, Nothing Strange” (نمایش نصب)، 2023.

با حسن نیت از هنرمند و Hauser & Wirth. اعتبار عکس: کارلوس آوندانو.

این نمایشگاه با عنوان “هیچ چیز تغییر نمی کند، هیچ چیز عجیب” نتیجه نهایی همکاری 18 ماهه تیلور و کارگاه پارچه، همراه با هنرمند بازیافتی فیلادلفیا در رزیدنسی (یا RAIR)، برنامه ای است که بر اساس بازیافت ساخت و ساز و تخریب است. مرکز در ساحل رودخانه دلاور در شمال شرقی فیلادلفیا. کارگاه پارچه، اگر نرفته‌اید، مکانی است که هنرمندان را برای تجربه دعوت می‌کند و باید توجه داشت که علیرغم آنچه از نامش پیداست، هنرمندان ملزم به کار با پارچه نیستند. هنگام افتتاح موزه در سال 1977، پارچه مورد تشویق قرار گرفت، و در حالی که برخی از هنرمندان در طول سال‌ها آن را پذیرفته‌اند (در سال 1991، لوئیز بورژوا یک روسری و همچنین یک توپ چوبی و زنجیر آهنی به نمایش گذاشت)، برخی دیگر از منسوجات دوری کردند (رز). ب. سیمپسون نشان می دهد که در حال حاضر در طبقه بالا به نحوه شکل گیری و مجسمه سازی خانه ها مانند گل می نگرد). هنگامی که تیلور اقامت خود را در سال 2021 آغاز کرد، او شروع به فکر کردن به پارچه کرد، اگرچه در نهایت ماشین بافندگی غول‌پیکری که هنگام ورود بازدیدکننده به آن خوشامد می‌گوید، کمتر شبیه یک ماشین بافندگی است و بیشتر شبیه هالک دور ریخته شده یک کشتی است که موضوعی را اعلام می‌کند – تار و پود، فرآیند اساسی که از طریق آن الیاف به پارچه تبدیل می شود. در «Nothing Change, Nothing Strange»، رشته‌ها مهاجرت‌ها و گذرگاه‌ها هستند، غیراجباری و اجباری، و راه‌های مختلفی که بینندگان، همانطور که در خود فضا می‌بافند، این ایده‌ها را تجربه می‌کنند.

با این حال نمایش نیز به طرز محسوسی فریبنده است. با تجربه آن، این احساس را دارید که خود تیلور به تازگی برای یک دقیقه از اتاق خارج شده است، هنوز کار می کند و به زودی برمی گردد و ابزار را به شما داده است. نگاه کنید، در ساختمانی که در مرکز اتاق قرار دارد، یک کشتی، یا به نظر می رسد، با چوب و چمن مصنوعی مونتاژ شده است، با انباری از درختان پلاستیکی قدیمی که مانند پل سیم کشی شده اند، سه چهره کفن پوش در حال تماشای آن هستند. مانند اشباح در لبه میله تفنگ، چکشی روی سنگ مرمر شکسته، میز پیشخوان قبلی یا شاید ویرانه های حمل شده حمام، خانه ای از هم پاشیده نشسته است. می سازیم یا تخریب می کنیم؟ و چه کسی مسئول است؟



منبع

شما آنقدر وارد نمایشگاه جدید هنری تیلور در کارگاه و موزه پارچه در فیلادلفیا نمی‌شوید، بلکه درگیر آن می‌شوید، مانند فلوتسام یا جت‌سام، در جریان‌ها و گرداب‌هایی که به نظر می‌رسد بین مجموعه‌ای از مجسمه‌های ساخته شده توسط هنرمندی که شاید بیشتر به خاطر نقاشی شهرت دارد. اتاق طولانی و عمیقی که طبقه دوم موزه را تشکیل می‌دهد مملو از کشتی‌ها یا قایق‌ها و شاید جزایر است، در حالی که در امتداد دیوارهای بلند بوم‌هایی که 30 فوت کشیده شده‌اند مانند افق نقاشی شده‌اند. و تقریباً همه چیز از زباله ساخته شده است – یا، اگر دقیقاً زباله نباشد، پس از آن چیزی که “مصالح ساختمانی تغییر کاربری داده شده” نامیده می شود، چیزهایی است که هم با ساخت و ساز و هم در تخریب شهرها، آغاز و پایان آن درگیر است. حتی آسانسور، اگر به گذشته نگاه کنید، رنگ آمیزی شده است تا شبیه درب یک مسجد باشد، که ورود شما را به یک حرکت موری ها تبدیل می کند، یا حتی یک جناس برای اینکه خود را بدون لنگر بیابید، در حالی که در فضای تیلور شناور می شوید، مکانی نقاشی شده و مجسمه سازی شده. از آنچه رد شده یا نادیده گرفته شده است.