نیکول، خیلی جالب است که شما در مورد دو نیویورک صحبت می کنید، زیرا تز من این است که هفته مد بازتابی از شهر بود، همانطور که امروز است، جایی که ناهماهنگی بین اسطوره های هوا و واقعیت تلخ خیابان ها به همان اندازه بلند است. مانند یک چکش و به اندازه بوی علف هرز فراگیر. در عین حال، جغرافیا و دامنه و فرهنگ مد در اینجا همچنان در حال گسترش است. با اقدام در خیابان اسکات در بروکلین (جایی که لوار نشان داد) که در خیابان پارک (جایی که مارک جیکوبز به اسلحه‌خانه بازگشت) رقابت می‌کرد. افرادی که مد را طراحی می کنند نیز بیشتر منعکس کننده جمعیت شناسی شهر هستند و به شیوه های غیرمنتظره ای با میراث مد آمریکایی در تعامل هستند.
از لحاظ تاریخی، خیابان هفتم پاریس را دنبال می‌کرد، اما در این فصل طراحان نه چندان دور از خانه الهام گرفتند. ارجاعات بی شماری به هلموت لانگ (اتریشی با نفوذی که نمایش خود را در اواخر دهه 90 به اینجا منتقل کرد) وجود داشت، در حالی که مجموعه جنگل های افسانه ای جیسون وو شامل ادای احترام به چارلز جیمز بزرگ بود. فارغ التحصیلان مدرسه سوزان سیانچیولو در برنامه شامل Eckhaus Latta و SC103 بودند که در نمایشگاه جدیدی در پرت حضور دارند. نیویورک همچنین شهر نوآوری است و طراحان متعددی فرمت‌هایی غیر از نمایش باند را امتحان کردند، مانند النا ولز که میزبان یک سالن بود، کارلی مارک عروسک‌ها و عروسک‌ها که مجموعه‌ای را نشان داد که به‌عنوان «نام من را به خاطر بسپارید» تولید نمی‌شود. حرکت خداحافظی در حالی که برای نقل مکان به لندن آماده می‌شود، و ملیتا باومایستر مستقر در LIC که یک فعال‌سازی ویدیویی انجام داد که اسکرول تلفن را تکرار می‌کرد. وارد مترو شوید، از آن خارج شوید یا بپرید. در نیویورک هنوز می توانید رویاهای خود را به قیمت یک توکن، تند کشیدن یا ضربه زدن دنبال کنید.-لیرد بورلی-پرسون