پگی بر خلاف عمویش سلیمان بر چیزهای جدید، بعدی و آوانگارد تمرکز می کرد. [founder of New York’s Guggenheim Museum]، که برای چندین دهه بر روی استادان قدیمی تمرکز داشت. او گوش داد و متخصص خودش شد، و این چیزی بود که در من طنین انداز شد. در حالی که تولیدات برادوی او 28 نامزدی تونی را به خود اختصاص داده است، و او متولی پروژه صحنه باز و تئاتر باله آمریکایی است، تعامل سگال با هنرهای زیبا قبلاً بسیار محدود بود. «وقتی این سفر را شروع کردم، نمی دانستم دارم چه کار می کنم. من مدام از افراد مختلف در این زمینه درباره این زنان می‌پرسیدم و بسیاری نیز هرگز نام آنها را نشنیده بودند.» سگال دقیقاً مانند گوگنهایم که – با وجود اینکه از یک خانواده جدی جمع‌آوری آثار هنری بود – می‌خواست دست به کار شود و جایگاه خود را تثبیت کند، توسط شهود و مقدار قابل تحسینی از chutzpah هدایت می‌شد.
نمایشگاه تاریخ‌سازی پگی گوگنهایم «31 زن» به لطف یک مجموعه‌دار بینا بازسازی شد
با بازگشت به کتاب گوگنهایم در طول همه‌گیری، تهیه‌کننده به‌ویژه از «نمایشگاه 31 زن» گوگنهایم الهام گرفت که در 5 ژانویه 1943 در گالری او در نیویورک، هنر این قرن افتتاح شد و اکنون گمان می‌رود اولین ایالات متحده باشد. نمایش هنری تقدیم به هنرمندان زن. بر اساس زندگینامه گوگنهایم، این دادائیست فرانسوی، مارسل دوشان، دوست نزدیک و مشاور او بود که نمایشی متشکل از هنرمندان زن را پیشنهاد کرد. او و گوگنهایم به همراه رهبر سوررئالیست آندره برتون، هنرمند مکس ارنست، کیوریتور جیمز جانسون سوینی و فروشنده هاوارد پوتزل داوری نمایشگاه به دست آمده را برعهده داشتند – مجموعه‌ای که بازتاب میدان مردانه‌ای بود که گوگنهایم به طرز وحشتناکی آن را مختل کرد.
در حالی که نمایشگاه شامل تعدادی از هنرمندان شناخته شده مانند فریدا کالو، اکثر 31 زن بود – از جمله لئونور فینی، سوررئالیست ایتالیایی الاصل آرژانتینی و میلنا پاولوویچ-باریلی، نقاش و شاعر صرب، که هر دو با آثار هنری همکاری کردند. ووگو مرود گینس گوارا، نقاش و نویسنده بریتانیایی، که برای مجله می نوشت، متأسفانه در گمنامی محو شده اند. آنچه که با جستجوی گاه به گاه سگال در گوگل برای ارزیابی میزان دسترسی آسان این آثار زنان آغاز شد، به سرعت به مجموعه ای شخصی متشکل از 200 اثر هنری و قدیمی تبدیل شد. سگال می‌گوید: «معلوم شد که داستانی که می‌خواستم بگویم را می‌توان از طریق جمع‌آوری آثار هنری روایت کرد. تهیه‌کننده حتی گالری سابق خیابان 57 گوگنهایم را برای دفترش تضمین کرد. «در زمان کووید فقط برای دیدن آن در را زدم. وقتی پرسیدم آیا می توانم آن را اجاره کنم، آنها فکر کردند که من دیوانه هستم. ”
