گریس جونز، که امروز 75 ساله می شود، همیشه دارای دیدگاه زیبایی شناسی بی نظیری بوده است. تصویر Afrofuturist این خواننده که با همکاری خالق فرانسوی و پیشکسوت سابق ژان پل گود به دقت ساخته شده و همیشه در حال تکامل است، به همان اندازه که کنترالتو و حضور مخرب او در صحنه صحنه نقش آفرینی می کند، به شخصیت او پیوسته است. و در حالی که مد کوبیست او، از کت و شلوارهای تیغ دارش گرفته تا لباس های معماری او که فیلیپ تریسی با سرپیچ های جهت دار پوشیده است، همیشه بخش مهمی از معادله بصری بوده است، امضای او، تغییر شکل ظاهری نزدیک و آرایش خارق العاده او باعث شده است. او نماد زیبایی برای سنین است.
جونز که در شهر اسپانیایی جامائیکا به دنیا آمد و در شمال ایالت نیویورک بزرگ شد، در شهر نیویورک زندگی می‌کرد و تصویر خود را به عنوان یک مدل جدید ویلهلمینا پرورش می‌داد، زمانی که در اواخر دهه 60 به‌طور افراطی تمام موهایش را تراشید. او یک بار گفت: “این باعث شد من انتزاعی تر به نظر برسم، کمتر به یک نژاد، جنس یا قبیله خاص وابسته باشم.” من سیاه پوست بودم، اما نه سیاه. زن، اما نه زن؛ آمریکایی، اما جامائیکایی؛ آفریقایی، اما علمی تخیلی.» در سال 1970، او به پاریس نقل مکان کرد، جایی که ظاهر غیر متعارف او با تشویق روبرو شد و به این ترتیب او به شهرت رسید. جونز که برای ایو سن لوران و کنزو مدلسازی می‌شود و برای عکاسانی مانند هلموت نیوتن و گای بوردین ژست می‌گیرد، با کوله‌های وزوز خود مانند یک مجسمه رفتار می‌کند، آن را در اشکال هندسی با حکاکی‌های استادانه می‌سازد و سبک‌های محو روی تخت او بدنام‌ترین سبک‌ها هستند. و در حالی که موهایش، و همچنین هیکل نرم و در عین حال عضلانی‌اش، اغلب آندروژن‌ها کج می‌شدند، آرایش او نگاه بادامی، گونه‌های تیز هرمی، و دهان بالشی‌اش را به جلوه‌ای فوق‌الاهه تبدیل کرد.
از روی جلد اولین آلبوم او نمونه کارها (1977) تا شب‌های افسانه‌ای دیسکوی او در استودیو 54، چهره‌اش همیشه غرق در رنگدانه‌های Technicolor بود – رگه‌هایی از سایه آبی نیمه‌شب روی پلک‌ها، سرخی آتشین روی گونه‌ها تا ابروها – و با خط چشم‌های بال‌دار به شکل کلئوپاترا برجسته می‌شد. قوس ها و لب های بوردو تیره. و در دهه بعد، او موج جدید، دیسکو و رگی را با آهنگ‌های پیست رقص مانند «Pull Up to the Bumper» و «Slave to the Rhythm» محو کرد، او همچنان مرزهای زیبایی را پیش می‌برد – حتی روی صفحه، به عنوان یک باند کاملاً تزئین شده. دختری با جذابیت جنسی آشکار در دیدگاهی برای کشتن (1985) و به عنوان یک رقصنده سوررئالیست با استعدادی برای اظهارات بصری غیرمعمول (کلاه گیس های قرمز تکان دهنده! چنگال های با نوک نقره ای! لب های بنفش متالیک!) و هنر بدن موزاییکی که توسط هنرمند کیت هارینگ در Vamp (1986). جونز از زمان اوج دهه 80 خود، ارائه صداها و استایل های هیجان انگیز از دنیای دیگری را متوقف نکرده است. در اینجا، نگاهی به ماندگارترین ظاهر زیبایی او داریم.
منبع