سیل شدید تابستان امسال در پاکستان باعث مرگ بیش از 1600 نفر و آواره شدن حدود 33 میلیون نفر از خانه های خود شد. سند و بلوچستان در جنوب غربی پاکستان همچنان بیشترین آسیب را دیده اند. از اواخر اوت به بعد، هنگامی که آب ناشی از بارندگی بی سابقه و ذوب یخچال های طبیعی وارد زمین های هموار سند شد، به زمین هایی که در آن پنبه کشت می شود، سرازیر شد، به مراتع که در آن گاوها می چریدند سرازیر شد و به خانه های کسانی که محصول را می چینند و از دام ها مراقبت می کنند، جمع شد. ، آنها را بی خانمان می کند.
این شکافی است که کارکنان مراقبت های بهداشتی متخصص در مراقبت های دوران بارداری به شدت تلاش می کنند پر کنند – دوره احتمالاً کشنده بین جابجایی و تاریخ زایمان. نها مانکنی و جهان زوبری بیش از 300 کیلومتر از کراچی را طی کرده اند تا زنان باردار آواره را در کمپ های امدادی در دادو معاینه کنند و صدها کیت زایمان ایمن را تحویل دهند.
برخی از آن خانواده ها اکنون در کمپ های امدادی در چند تکه زمین خشک خارج از دادو زندگی می کنند. این همان منطقه ای است که آنجلینا جولی فرستاده ویژه کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در اواخر سپتامبر از آن بازدید کرد. جولی در آن زمان گفت: «در تمام عمرم هرگز چنین چیزی ندیده بودم. خانواده‌ها زیر آسمان باز می‌خوابند و همه چیزشان را در این سیل از دست داده‌اند.»
در منطقه دادو، هزاران چادر برزنتی که از نور خورشید سفید شده اند به صورت گروهی در دو طرف یک جاده تک خطی مرتفع جمع شده اند. خانواده های پنج، شش، هشت و حتی ده نفره در یک چادر پناه می گیرند. هر فرد آواره با گرسنگی، گرمازدگی، کم آبی بدن و مشکلات گوارشی دست و پنجه نرم می کند. حتی در این صورت، برخی از آنها آسیب پذیرتر از دیگران هستند – مانند زنان باردار، مادران شیرده و نوزادان کوچک تازه متولد شده. با دسترسی اندک به بیمارستان‌های منطقه‌ای سیل‌زده یا حتی ماماهای سنتی روستایی که معمولاً ممکن است به آنها مراجعه کنند، مادران باردار درمانده هستند.