اگر نگرانی از توانایی لیبل‌های مستقل برای زنده ماندن در نیویورک در سال ۲۰۲۴ در خارج از گالری به اوج خود رسیده بود، در داخل احساس یک هفته مد نیویورک جایگزین وجود داشت. گروهی از چهره‌های پروژه CDLM کریس پیترز هنگام ورود به مردم، از جمله یک لباس نخی چاپ‌شده با یک لباس شب پارچه‌ای مشکی قدیمی، که برای حمل کیف از یک شانه آویزان شده بود، احوالپرسی کردند. علاوه بر این، لباسی از موزه تاریخ زنان آماندا مک‌گوان و متی بارینگر با پانل پشتی و قطاری وجود داشت که اسامی طراحان نمایش را به ترتیب حروف الفبا و همچنین برخی از «بزرگترین موفقیت‌های واکورا»، از جمله چهارخانه پیازی و ژولیده درج شده بود. لباس با پاپیون سفید در اندازه تجاری ماشین از پاییز 2019 یا لباس کارت اعتباری از بهار 2018.
و همچنین آثار مفهومی بیشتری وجود داشت، مانند صندلی هایی از مارتین سیمز و اینستالیشن/اجرای کامیلا کارپر که در آن هنرمند محتویات کمد خود را به گالری منتقل می کرد. (کارپر همچنین در طول NYFW پروژه جالبی را آغاز کرد که در آن سعی کردند برنامه فصل متفاوتی را دنبال کنند، در زمان تعیین شده در هر مکان حاضر شدند و مشاهدات خود را ثبت کردند.) کار طراحان Claire McKinney و Sophie Andes-Gascon. طراحی به عنوان SC103 بر روی دیوار آویزان شده بود که اهمیت رنگ و بافت را در کار آنها برجسته می کرد.
لینده گفت: «اینها گروهی از هنرمندان هستند که بطور متناقض هیچ انسجام زیبایی شناختی مشترکی ندارند، بلکه رفتارهای ساختاری و هنری بیشتری را بین آنها به اشتراک می گذارند. ما در تلاش هستیم تا این طراحانی را که به نوعی هفته مد نیویورک را از حواشی تغییر شکل داده اند، گرد هم بیاوریم.