وقتی ریوتا موراکامی هشت ساله بود و در اوزاکا بزرگ می‌شد، یک روز با یک ژاکت پشمی عجیب و غریب که مادرش با عشق برای او بافته بود، در مدرسه حاضر شد. او در پشت صحنه نمایش باند فرودگاه خود، جایی که لباس بافتنی را که اکنون خودش با نام تجاری Pillings طراحی می کند، ارائه کرد، به خاطر می آورد: «به خاطر آن مورد تمسخر قرار گرفتم. “به دلیل آن ضربه روحی در مدرسه، من متوجه لباس شدم و شروع به طراحی کردم تا شاید بتوانم تاییدیه ای پیدا کنم.”
این طراح 34 ساله در این فصل، با مجموعه‌ای که در مورد احساس طرد شده‌ای بود، به آسیب‌های دوران کودکی خود ادامه داد. ممکن است فرض کنید که پروانه بزرگترین دشمن طراح لباس بافتنی است، اما برای فردی عجیب و غریب مانند موراکامی، این پروانه نشان دهنده یک روح خویشاوندی است. موراکامی پس از گذراندن فصل گذشته احساس ناامیدی نسبت به کارش، متوجه شد که به پروانه‌هایی که زیر چراغ‌های خیابان محله‌اش بال می‌زنند، خیره می‌شود و به نحوه نشان دادن امید در حالی که به سمت نور پرواز می‌کنند، فکر می‌کند، حتی اگر در بین آنها محبوبیتی نداشته باشند. مردم.
این ایده در سوراخ‌های پروانه‌خورده که به‌عنوان تزیینات جذاب بر روی لباس‌های بافتنی عمل می‌کردند، یا تکرارهای قلاب‌بافی حشرات گرسنه پشمی متصل به جلیقه‌ها و ژاکت‌ها ظاهر شد. در جاهای دیگر، خطوط موسیقی در رشته‌های به‌هم ریخته روی سینه دوخته می‌شد («تکان دادن سر به افرادی که دست و پا چلفتی یا ناهماهنگ هستند»)، و شلوارهای پشمی گشاد به شکل شبح امروزی در مچ پا پیچ‌خورده بودند.
موراکامی که فارغ‌التحصیل کوکونوگاکو (مدرسه‌ای در ژاپن است که دانش‌آموزانش را تشویق می‌کند تا مرزهای خلاقیت‌شان را بالا ببرند)، در پیچاندن قطعات خود به شکل‌های جدید و مبتکرانه مهارت دارد و برخلاف دانه‌بندی فرمولی که لباس بافتنی معمولاً به آن پایبند است، عمل می‌کند. این اختراع در قیطان های کشباف کابلی که در ژاکت های کش باف پشمی راه “اشتباه” داشتند، ظاهر شد، در حالی که نمونه های کوچکی از جزئیات بافتنی توری در قسمت های به ظاهر تصادفی روی ژاکت ها ظاهر شد. بافتنی ها همچنین دارای جیب هایی در مکان های غیر متعارف در کناره ها بودند، به همین دلیل مدل ها خودشان را در آغوش گرفتند. معلوم شد که این روش جدیدی برای نگاه کردن به عملکرد جیب است: «وقتی احساس اضطراب می‌کنید، می‌توانید دست‌هایتان را در آن قرار دهید تا آرام شوید. من آنها را با تصویر پیچیده شدن در پتو برای محافظت از خود درست کردم.
علیرغم اینکه کار موراکامی ریشه در چیزی دارد که ممکن است به عنوان تاسف بر خود تلقی شود، اما کار موراکامی دارای حس مثبت مشخصی است و او با بافتنی‌های تند و بی‌نظم خود به چیزی علاقه دارد. موراکامی در یک دور کامل پس از نمایش خود، با یک جامپر گلدار ظاهر شد که توسط مادرش نیز برای او بافته شده بود. اما این بار با هیچ تمسخری مواجه نشد و فقط تشویق شد.