میلان شهر مورد قبول ماسیمو جورجتی است. او که در رومانیا پرتلاش و آفتابی به دنیا آمد، در سنین جوانی به پایتختی به همان اندازه پرتلاش اما نه چندان آفتابی شمال رفت. مخلوق MSGM او که امسال 15 ساله می شود، هم در خوش بینی زادگاهش و هم در طبیعت پر انرژی و سخت کوش میلانی ها ریشه دارد. پیش از پاییز فصل دیگری به جشن مداوم او از سرزندگی جوامع هنری جوانی که امروز در سراسر شهر شکوفا می شوند، اضافه کرد. احساس می کنم به واقعیت پویای میلان تعلق دارم. همه چیز به سرعت در اینجا اتفاق می افتد، که من بسیار آن را دوست دارم.
جورجتی در زمینه ارتقای استعدادهای خلاق از طریق گالری هنری پیشرفته Ordet که در آن شریک است، فعال است. او در طول زندگی حرفه ای خود با مجموعه ای از طراحان، کیوریتورها، خوانندگان و فیلمسازان همکاری داشته است. از فصل گذشته، لوک‌بوک‌های MSGM توسط عکاس دلفینو سیستو لگنانی، که کتابش با نام Entryways of Milan موفقیت گسترده‌ای داشته، عکس‌برداری شده است. پس‌زمینه پیش از پاییز، ورودی زیبای یک ساختمان بروتالیست میلانی بود، جایی که لوازمی از جمله مجسمه‌های مرمری ساخته جینو کوسنتینو، صندلی‌های اوسوالدو بورسانی، و مبلمان فولادی NM3 برای انتقال حسی هنری به آن اضافه شده بود.
این مجموعه عمدتاً لباس های روز توسط هنرمندان تجسمی ساکن میلان، جورجیا گارزیلی و بنی بوستو، الگوبرداری شده است. آنها دارای یک مجموعه اساسی MSGM بودند: کتهای ساده و بزرگ با رنگ بلوک شده. شلوارهای توری کشدار سفید که زیر دامن کوتاه پوشیده می شوند. قطعات غواصی و نئوپرن؛ و برای نقوش تزئینی، نقش های بازیگوش توت فرنگی، نقطه های دالماسی، و برچسب مجسمه های سرامیکی. همه با یک پالت رنگ اشباع آغشته شده بودند که منعکس کننده اشتیاق جورجتی برای زندگی است.
به نظر می‌رسد MSGM کپی شخصیت طراح است، یک نوع دوپلگنگر مد: “این برندی است که خوش‌بین است، مشتاق زندگی در لحظه، در آغوش کشیدن زندگی، خلاقیت، سبکی و حس شوخ طبعی است.” اما حتی جورجتی که در سمت آفتابی قرار داشت نیز نتوانست از اظهار نظر در مورد وضعیت صنعت امروز اجتناب کند: «بقای یک طراح مستقل اصلاً آسان نیست، اما ما با نگرشی که میلان به من آموخته است، مبارزه می کنیم: تاب آور، سخت کوش، واقعی باشید، و دل را مبتکر نگه دارید. آستین ها را بالا بزنید و هرگز تسلیم نشوید.»