همکاری با Veronesi باعث ایجاد یک رویکرد ضد شهودی برای برهنه کردن پر زرق و برق ترکیبی مجموعه های قبلی مارنی شده است. برای استراحت، سیلوئت ها دارای وضوح و خلوصی بودند که تنها با کنتراست، شدت شاعرانه چاپ های مبتنی بر نقاشی های ورونزی را افزایش می داد. حتی ظاهر لباسهای بافتنی با راه راهها نیز انرژی سادهتری برای آنها داشت. در حال حاضر، ریسو مشتاق است که اشکال، حجم و تزئینات را از تحت تأثیر قرار دادن شخصیت پوشنده محافظت کند. به حداکثر رساندن پتانسیل ابراز وجود از طریق آثار کلاسیک دوباره کاری شده چیزی است که او به دنبال آن است. او در پایان گفت: “من حداقل یک مینیمالیست نیستم.” “کاملا برعکس.” با وجود هر نیت خیر، پلنگ نمی تواند به این راحتی لکه های خود را از بین ببرد.
منبع تعامل ریسو و ورونزی مانند یکی از نقاشیهای چرخان و سیال او از موجودات آبزی است که برای متوسل شدن به لباسهای برشخورده، محمولههای بزرگ، شلوارهای کوتاه و جامپرها جابهجا شده است. اما فراتر از جذابیت بصری آشکار «موجودات» آنها، چیزی که ریسو میخواست برجسته کند این است که چگونه تمرین یکپارچه جدید در خدمت افزودن یکپارچگی به آیتمهایی است که میآفرینند. او توضیح داد: «من از فلامینیا دعوت نکردم که فقط چند نقاشی بکشد تا روی یک سری هودی یکبار مصرف چاپ کند. «خلاقیت جعلی زیادی در اطراف وجود دارد که به طور مخفیانه روی هزاران محصول گچ شده است. چیزی که من میخواهم به آن برسم، یک مشارکت هنری اصیل و مولد است که باعث رشد هر دوی ما میشود و ارزش ذاتی را حتی به آیتمهای بصری کمتر یک مجموعه میافزاید. همه محصولات دارای لوگوی بیش از حد مارک و موقعیت محور، چنین فقر فکری را نشان می دهند، این یک روش وحشتناک برای تهی کردن کار ما به عنوان خلاق از هر معنایی است. او ادامه داد: «من واقعاً فکر میکنم که میل به کیفیت-کیفیت و یکپارچگی در تولید ایدهها و اشیاء نیز وجود دارد. اشیایی که می توانند لمس دست، فداکاری و نظم و انضباط را که در خلقت آنها گذاشته شده است، پرورش دهند.»
در یک قرار ملاقات در دفتر مرکزی مارنی، ریسو ورونسی را معرفی کرد، دوستی قدیمی که نقاشیهای تمثیلی تخیلیاش با حساسیتی که او در مارنی معرفی کرده است، قرابت واقعی دارد. او توضیح داد: «ما با روش مشابهی برای برخورد خلاقانه با واقعیت از طریق بازی به هم مرتبط هستیم، نمایشی که از طریق لمس اتفاق می افتد، با لمس دست فعال می شود، و بیانگر یک نبوغ زنانه و بدون جنسیت است. ما به جنبه غریزی و مخلوق خود برمی گردیم.” ریسو می گوید: «در مسیر تعریف مارنی، ستون فقرات من همیشه مفهوم بازی بوده است، بنابراین طبیعی به نظر می رسید که دید فلامینیا درهایی را به روی مناظری باز کرد که در آن لذت یکسانی در کاوش بازی ساده و کودکانه داریم. من معتقدم برای شکل دادن به زیبایی شناسی مارنی بسیار مهم است.»
بدیهی است که ریسک پذیری در چنین سفری گنجانده شده است، اما به نظر می رسد ریسو از مواجهه با چالش ها لذت می برد. و چه چیزی بیباکتر از این است که نه یک طراح همکار، همانطور که برندهای دیگر انجام میدهند، بلکه یک هنرمند واقعی – و نه کمتر از یک نقاش، به پناهگاه درونی مارنی فریب دهید؟ این مجموعه تفریحی-اکنون، خرید-اکنون، شروع این مسیر جدید را نشان میدهد و فلامینیا ورونزی نقش بلندمدتی را در این برچسب بر عهده میگیرد. (این هنرمند ایتالیایی در نمایش بهاری که در ماه سپتامبر در نیویورک ارائه شد نیز شرکت داشت.)
فرانچسکو ریسو در راستای عملکرد رادیکال فزاینده خود، با انتقاد ضمنی آن از سیستم مد امروزی، مفهوم همکاری را در مارنی به سطح بعدی می برد. او این کار را نه تنها با آزمایش مرز بین مد و هنر، بلکه با زیر سوال بردن مرزهای نویسندگی انجام می دهد.