معلوم شد که این مجموعه چیزی بیش از «بازسازی چیزها» دارد. کوچر اخیراً سفرهای زیادی داشته است و به نظر می رسد این سفر به سواحل غربی ایالات متحده بر انرژی مجموعه تأثیر گذاشته است. در سانفرانسیسکو، او زمانی را در گالری ها و موزه ها گذراند و در آنجا آثار نری آکسمن، پیپیلوتی ریست، باربارا کروگر و تائوبا اورباخ را دید. او همچنین به جنگل‌های باستانی باستانی اطراف رفت. در لس آنجلس، او تحت تأثیر “رنگ ها و نور: نقره ای و آبی، منظره” قرار گرفت.
او افزود: “من همیشه مانند یک اسفنج هستم، احساس می کنم به تمام گلدوزی ها، بافت ها، رنگ ها متصل هستم، این برای من بسیار احساسی است.” با نگاهی دوباره به مجموعه، اجزا شروع به کنار هم شدن کردند. نقره ای است که او از دوران حضورش در لس آنجلس به یاد داشت، در یک ساتن ابریشمی که به شکل ژاکارد بافته شده و به نوعی لباس ورزشی تبدیل شده و به یک دامن مینی چند لایه، یک شلوار چین دار، و یک کت شلواری که با یک کت مزین شده است. برداشت جدید از لوگوی کوچه ریمیکس آشنای او از لباس‌های خیابانی با سیلوئت‌های رسمی‌تر، به‌ویژه روی یک پیراهن دکمه‌دار سفید با آستین‌های بلند که از چوگان اسپرت گرفته شده بود، و روی یک لباس نامتقارن که از نوارهایی از پارچه‌های مختلف از جمله مش مشکی اسپرت و توری بریده شده بود، موفق بود. یک کت و شلوار شلوارک مردانه قهوه‌ای با ژاکارد گلدار مشکی دوخته شده با روکش زرد نئون، پوشیده شده روی یک تی‌شرت نئون پرینت گرافیکی، قطعاً جذاب بود.
پس از شنیدن صحبت های کوچر در مورد روند فکرش و نگاه کردن به همه قطعات به صورت جداگانه، یافتن قطعاتی برای احساس شادی آسان بود، چیزی که با نگاه اول به مجموعه بلافاصله مشخص نشد. او از زمان حضور در لس آنجلس گفت که از “احساس فضا و آزادی” الهام گرفته است. شاید چیزی که لباس به آن نیاز دارد فقط فضای کمی برای نفس کشیدن باشد، به دور از انتخاب های پیچیده استایلی که از احساسات و رویاهایی که باعث کار او می شود دور می کند.