15 سال از زمانی که دیوید کوما برچسب همنام خود را راه اندازی کرد، می گذرد، یک نقطه عطف چشمگیر، که باعث اشتیاق طراح برای موفقیت از نوع متفاوت شده است. او با ورق زدن قفسه‌های لباس در استودیوی خود در شرق لندن گفت: «من به آنچه به دست آورده‌ایم بسیار افتخار می‌کنم. اما من در نقطه‌ای هستم که می‌خواهم فقط روی شادی تمرکز کنم و آنچه را که در وهله اول مرا به اینجا رساند جشن بگیرم.» طراحان به ویژه مستعد نوستالژی هستند و کوما نیز از این قاعده مستثنی نیست. او در حال حاضر در ماموریتی برای کشف مجدد آزادی خلاقانه ای است که به عنوان یک فارغ التحصیل نوپای سنترال سنت مارتینز تجربه کرد. مجموعه تفریحی این طراح یکی از پیچیده‌ترین مجموعه‌هایی بود که او تا به حال تولید کرده است.
این کار با مجسمه ای از ایزابل آلبوکرک آغاز شد – یک نمایش پرینت سه بعدی از تناسبات دقیق هنرمند پیچیده شده در پوست آهو – که کوما به صورت آنلاین کشف کرد. او گفت: «این کار یک رمز و راز داشت. “این باعث شد به ایده یونان باستان دگردیسی فکر کنم.” یک مشت مایو خالدار حنایی، لباس های بدن و شنل، ترجمه ای حسی از آن فانتزی های ماقبل طبیعی بود. در حالی که زین های چرمی به عنوان دامن های کمربند تعبیر می شدند، و تزئینات کریستالی شده شانه ها و باسن را روی لباس های پیراهنی روان مانند چنگال می چسباندند. رافیای براق – جایگزینی برای خز – روی دامنی برهنه پولک‌دار به شکل پوسته‌های آبی دوخته می‌شد که یال براق اسب آخال تکه را تداعی می‌کرد و حجم فراوانی را روی کیف‌های ساحلی و کت‌های رسمی ایجاد می‌کرد. وزن این قطعات به قدرت اسب خود نیاز دارد.