ایجاد عقب نشینی در زمین های صخره ای و مرتفع به معنای واقعی کلمه یک نبرد سخت بود و در چند فصل گذشته احساس می شد که موهاپاترا نیز برای یافتن جای خود در تلاش بوده است. کلکسیون پاییزی شبیه طناب کشی بین موهاپاترا طراح و موهاپاترا خرده فروش بود. (این برند اخیراً به دفتر مرکزی جدیدی نقل مکان کرده است که یک آتلیه و فضای فروش را در خود جای داده است.) توچال متوجه می شود که او به طور همزمان در مسیرهای مختلفی حرکت می کند و نتیجه این است که مجموعه ای که به طور کلی گرد هم نمی آیند. اینکه چگونه یک لباس پنبه ای صورتی و یک لباس مشبک تزئین شده با هوا در کنار هم وجود دارند، مشخص نیست. آن‌ها به‌جای بخشی از یک روایت مرتبط، به‌عنوان یک‌بار خوانده می‌شوند.
اگر به مجموعه آثار موهاپاترا نگاه کنید، ترجیح او برای هندسه مشهود است. مربع ها به صورت نامتقارن به دامن بریده می شوند. یک لباس دو رنگ مشکی و سبز با درج‌های برش تیز، جذابیت گرافیکی ساده‌ای دارد. یک لباس ستون سفید با دارت های نیم تنه افقی و پشت شنل حاشیه دار به طور مشابه به جای تزیین، بر ساخت و ساز متمرکز بود. اما در کل این مجموعه سنگینی بود. چکه کردن آستین ها و سجاف های کف کش بیشتر احتمال دارد که پوشنده را به سمت پایین بکشد تا اینکه او را آزاد کند.
در سفر اخیر به ایسکیا، Bibhu Mohapatra از باغ های La Mortella بازدید کرد و پالت رنگی مجموعه تفریحی خود را پیدا کرد. این بخشی از املاکی است که زمانی توسط آهنگساز بریتانیایی سر ویلیام والتون و همسر آرژانتینی شست سبز او سوزانا اشغال شده بود که با معمار منظر، ریچارد پیج برای ایجاد شگفتی نیمه گرمسیری آن کار می کردند.