در این فصل، ریچ موهایش را پایین انداخت، و بدون محدودیت خاصی با محافظه‌کاران در برابر ریسک‌ها بازی کرد. اعداد ساتن با برش مغرضانه مناسب برای ستاره دهه 1930 با سوتین های برهنه لورکس و شورت های میکرو از سری لباس زیر زنانه ای که قرار است وارد بازار شود. در جاهای دیگر، زیره‌ها به سختی زیر یک دامن لاتکس شفاف که توسط گل میخ‌های فلزی سوراخ شده بود، پنهان می‌شد، یا به‌طور چشمگیری روی پوست برهنه با شلوار چرمی مشکی و یک جفت دستکش بلند چرمی مشکی پوشیده می‌شد. ریچ گفت: «او هرگز از درآوردن لباس ناراحت نیست.
این پیام ترکیبی بود: لباس‌های میدی طرح‌دار گلدار با دامن چین‌دار مناسب با یقه‌های انگلیزی در یک پذیرایی رسمی در باغ جمع می‌شدند، در حالی که تاثیر شفاف یک لباس توری کشدار مشکی با میخ‌بندی با چرم زیپ‌دار کمی کاهش پیدا کرد. دامن کوتاه خیلی پهن تر از کمربند نیست.
او گفت که ریچ درباره «رازهایی که زنان در ذهن خود پنهان می کنند» کنجکاو است. چیزی که او می‌خواهد به آنها ارائه دهد، ابزارهایی برای انجام بازی بازنمایی خود آن‌طور که می‌خواهند، بدون اینکه خودشان را خیلی جدی بگیرند، است. او این مجموعه را “لطفا، مزاحم” نامید.
با وجود این ارتباط خوش اخلاق، ریچ فانتزی هایی از نوع نسبتاً متفاوت را در مجموعه هایش به نمایش می گذارد. موجودات پاشنه‌دار او بین زنان کشنده و شیطنت‌آلود می‌چرخند، و هر روز از وظایف بانوی خانه‌داری به انجام مراسم تشریفاتی می‌روند. چشمان کاملا بسته در شب او اذعان کرد: «بله، یک جو نوآر در نمایندگی من از زنان وجود دارد. خیال پردازی درباره یک زندگی دوگانه مخفی شاید راهی برای شورش علیه تابوهایی باشد که ما به عنوان زنان مجبور به درونی کردن آنها شده ایم.»