مجموعه بهار Carlota Barrera، با نام Traces، از میل به بازگشت به حس لامسه از لباس پدید آمد. طراح گفت: «من نیاز داشتم که از نزدیک با مادیات لباس، پارچه و بدن ارتباط برقرار کنم. اما این مجموعه همچنین به عنوان شاهدی بر آثار زمان، به آنچه که پوشیده شده، لمس شده، یا تغییر یافته عمل می‌کند. لباس‌ها از طریق هر چین، چروک و دارت، جوهر باقی مانده‌ها را به تصویر می‌کشند: لحظات، ژست‌ها و تجربیاتی که همچنان طنین‌انداز می‌شوند. این علائم، چه عمدی یا غیر عمدی، وجود ما و تأثیری که بر زندگی اطرافیانمان می گذاریم را تأیید می کند.
لمسی ظریف و تقریباً فلسفی که در مجموعه‌ای از الگوهای سیال، بدون هیاهو، بازی با بافت‌ها و جزئیات لمسی، ساختارشکن شده است. باررا به اشتراک گذاشت: «دوخت هایی که معمولاً کاربردی هستند، اکنون تزئینی می شوند. این پالت در سایه های مختلف یک روز تابستانی نیز برای تداعی گذر زمان استفاده می شد. یک نارنجی سوخته افق را در طلوع خورشید شعله ور می کند، در حالی که رنگ های خاکی مانند بژ و سبز زیتونی حس طبیعی و طبیعی روز را به تصویر می کشد. این طراح توضیح داد که لباس‌های رنگ‌آمیزی با دست به رنگ آبی تیره و مشکی، بقایای مسیری غرق باران را جذب کرده‌اند، گویی کسی وارد گودال شده و لکه‌اش را با خود حمل کرده است.
پیراهن ها، جلیقه ها و کت و شلوارها در میانه راه بین مردانه و زنانه قرار داشتند. «برای قرن‌ها، لباس‌های مردانه از کدهای بسیار سفت و سختی پیروی می‌کردند که اغلب برای اعمال ایده‌های قدرت، محدودیت و یکنواختی طراحی شده‌اند. من تلاقی مردانگی و زنانگی را بررسی می‌کنم، و اینکه چگونه این عبارات می‌توانند در هماهنگی و نه مخالفت با هم همزیستی داشته باشند.» لباس‌ها جزئیاتی را نشان می‌دادند که ممکن است تصادفی به نظر برسند، اما اتفاقی نبودند: چین و چروک، دارت‌های نیشگون، و سرآستین‌هایی که به‌طور نامتقارن افتاده بودند. شکاف‌های امضای طراح اکنون با دوخت‌های ظریف دست‌ساز بسته شده بود و خطوط تمیز معمول او با زیورآلات کوچکی که برای نگه‌داشتن و تداعی ارزش‌های احساسی بزرگ طراحی شده بود، تزئین شده بود.