لوتان در مورد یک تغییر فرهنگی که پس از همه‌گیری مشاهده کرده بود، به ویژه شیفتگی دوباره ما به تجمل نشخوار فکر کرده است. او توضیح می دهد: «تجمل به این معنا که بیش از حد خود را با طلا و الماس آراسته نکنید، بلکه با چیزهای زیبا رفتار کنید. این حس روح کلی مجموعه‌های مردانه و زنانه او را که شامل خیاطی‌های نخی تیز، لباس‌های بیرونی چرمی براق و تاپ‌ها و تی‌های پارچه‌ای ابریشمی می‌شود، نشان داد.
“من برای لیز احترام زیادی قائل بودم [Claiborne] لوتان توضیح داد که در آن زمان، به نوعی آنچه را که من اکنون می گویم، گفت. او می‌خواست به زنان کمک کند لباس بپوشند، او در گروه‌هایی طراحی می‌کرد که آسان بودند، همه چیز مطابقت داشت. من سعی می‌کنم بیشتر آزاد باشم، اما این از همان قصدی است که زنان را توانمند کنم و احساس خوبی به آنها بدهم.»
نیلی لوتان دهه 90 را با پوشیدن مارگیلا و جیل ساندر در حالی که تیم های طراحی را در شهر نیویورک رهبری می کرد – ابتدا در لیز کلیبورن و سپس در رالف لورن گذراند. آن سال‌ها عمیقاً دیدگاه او را در مورد مد نشان داد، و برای قبل از پاییز او ظاهر مینیمال شیک عصری را که به طور گسترده به آن ارجاع داده شده بود، کانالیزه کرد.