اولیویا بالارد پس از ارائه باند فرودگاه پاییز 2024 گفت: “من سال گذشته هوس تختخوابی داشتم که شبیه هیچ چیز دیگری نبود.” با همه چیزهایی که از نظر سیاسی در جریان بوده است، و جهان پس از خروج از سال‌های همه‌گیری به «این سرعت کار سریع و سریع» بازگشته است، او خود را در حسرت لحظات استراحت و تنهایی برای تأمل یافت.
بنابراین این طراح متولد نیویورک محل اشتیاق خود را به عنصر اصلی مجموعه خود Le Lit (تختخواب) تبدیل کرد و با بافت ها و پارچه ها بر اساس موضوع بازی کرد. لباس‌های پتویی ابر مانند و ژاکت‌های بمب‌افکن، روبالشی‌های روکش دار، المان‌های پتوی پشمی چهارخانه و تعداد زیادی پیراهن سفید از جمله ترجمه‌های کاملاً تحت اللفظی بودند، در حالی که استفاده از پارچه‌های سنگین‌تر و کت و شلوارهای ابریشمی سبک با پیژامه‌های بی شباهت از ظریف‌تر بودند. آنهایی که
المان های چهارخانه و خیاطی به ویژه برای بالارد که به ویژه به خاطر لباس های ظریفش که تنها تعداد کمی از آن ها در مجموعه وجود داشت، شناخته شده است، غیرمعمول به نظر می رسید. برای طراح، استفاده از نمایش و شخصیت اجرایی آن برای آزمایش کمی آزادانه‌تر و پیش بردن بافت‌های معمول و عناصر اصلی خود بسیار مهم بود. به هر حال، طرح‌های او همیشه در مورد در آغوش گرفتن شکل‌های مختلف و ایجاد احساس خوبی در بدن و لباس‌هایمان بوده است – و این دقیقاً همان کاری است که پوشیدن آن هودی غول‌پیکر زیپ‌دار پشتی با روکش‌های عرق‌دار یا حمل بالش می‌تواند انجام دهد.
این نمایش با موسیقی زنده از گروه سه نفره La Chatte همراه بود که خواننده آن واوا دودو در حال خواندن “Xanax” از روی تخت واقعی روی باند فرودگاه بود و فضای آرام را به روشی عجیب و غریب تکمیل می کرد.