Willkommen! دو سالن! خوش آمدی! طراح Emi Funayama چند ماه گذشته را صرف تماشای مجدد موزیکال نمادین 1972 کرد. کاباره، و برای این مجموعه از اعتماد به نفس نفسانی شخصیت اصلی لیزا مینلی، سالی بولز برای الهام گرفتن استفاده شده است.
بچه‌های فتیکو زیر یک توپ دیسکوی غول‌پیکر بیرون رفتند، لباس‌های الهام‌گرفته از بالش که از کناره‌ها یا باسن بریده شده بود، پوشیده بودند. دامن‌ها و لباس‌ها در پایین گشاد بودند یا در لبه‌هایشان شکاف داشتند تا بتوانند روی زمین رقص گشاد شوند. او پس از نمایش گفت: “من معمولاً بسیاری از سیلوئت‌های مستقیم و محکم انجام می‌دهم، اما به نظرم این جذاب است که سجاف‌هایی را که هنگام حرکت یا هنگام رقصیدن زیبا به نظر می‌رسند، زیبا کنم.” فراتر کابارهاین مجموعه ادای احترام به اعتماد زنان روی صحنه بود. “جذابیت تاریک” هلنا بونهام کارتر نیز به عنوان یک نقطه مرجع عمل کرد.
بعداً چند خط جین ظاهر شد که درزهایی به شکل لباس زیر نشان می‌داد، در حالی که لباس‌های کوتاه بافتنی آستین‌بلند تا ناف فرو می‌رفتند یا برای نمایان کردن لباس‌های زیر زنانه شفاف بودند. همه چیز جلا و اغوا کننده به نظر می رسید – حتی کت های پایین در کمر بسته شده بودند تا بر انحنای بدن تأکید کنند – نشان دهنده استعداد فونایاما برای آوردن برند منحصر به فرد خود از جذابیت به هر چیزی که لمس می کند.
شهوانی هوشمندانه مجموعه فونایاما که مطابق با شرایط خود شماست، نیازی را برآورده می کند که در حال حاضر در ژاپن گم شده است. این طراح زمان زیادی را صرف فکر کردن به این موضوع کرده است که چگونه زنان در کشورش تمایل دارند که نور و تمایلات جنسی خود را کسل کنند تا با کاری که دیگران انجام می دهند هماهنگ شوند. فونایاما با لباس‌های مست‌کننده‌اش یک پادزهر ارائه می‌کند و از کسانی که فتیکو می‌پوشند در باشگاه کاباره خودش استقبال می‌کند. زندگی در بیرون می تواند ناامید کننده باشد. فراموشش کن! اینجا زندگی زیباست