ون هرپن در حال حاضر در حال آماده‌سازی 100 نگاه برای نمایش گذشته‌نگر در موزه هنرهای تزئینی پاریس است که در نوامبر 2023 افتتاح می‌شود. این یک تجربه منحصربفرد شخصی و احساسی برای طراح است که سه سال گذشته را با همکاری موزه موزه به بررسی آرشیو خود پرداخته است. متصدیان او گفت: “این مانند یک دفتر خاطرات است، انفجاری از گذشته و حال.” این نمایشگاه تا حدودی جایگاه منحصربه‌فرد ون هرپن را در فلک مد به رسمیت می‌شناسد، اما در حال حاضر او امیدوار است آخرین مجموعه‌اش به تماشاگران و مشتریان، در بحبوحه یک هفته درخشان در پاریس، یادآور زن معترض شجاعی باشد که برای جان خود می‌جنگند. در سراسر جهان. برای برخی افراد، مد فقط لباس است. اما خیلی بیشتر از این است. مد روشی کاملا شخصی برای صحبت در مورد هویت، فرهنگ و ارزش هایمان است. به عنوان یک طراح، برای من مهم است که دیدگاه گسترده‌تری را به مردم نشان دهم.»
منبع او در تماسی با زوم از استودیوی خود در آمستردام توضیح داد: «به نظر نمی‌رسید واقعا بتوانم جنبه احساسی این مفهوم را در باند فرودگاه تجسم کنم. زیر آب به عنوان اشاره نمادین به اعتراض زنانه. او گفت: «تا حدی، این یک قصیده برای تظاهرات در ایران است، زیرا من واقعاً معتقدم که این جنبشی است که ما باید در سطح جهانی از آن حمایت کنیم. من رسانه زیر آب رفتن را عمدتاً به این دلیل انتخاب کردم که به قدرت متفاوتی نیاز دارد و صدای ما را می گیرد.»
آیریس ون هرپن همیشه بر خلاف اصول حرکت کرده است، و در برابر فرهنگ گاهاً مزخرف مد لباس اعتراض کرده و به عنوان بخشی از فرآیند خود، به علم و فناوری تنوع بخشیده است. مجموعه پاییزی او را در نظر بگیرید، که او در زمانی که همسالانش در رویدادهای زنده با فلاش لامپ‌های سنگین دو چندان می‌شوند، در قالب فیلم رونمایی کرد.
این طراح با رقصنده، طراح رقص، فیلمساز زیر آب و غواص آزاد فرانسوی جولی گوتیه در فیلمی که لباس ها را در پایین استخر Y-40 در ایتالیا به نمایش می گذارد، همکاری کرد. در زمان ساخت، Y-40 عمیق ترین استخر ساخته دست بشر در جهان با عمق 138 فوت بود. برای گوتیه که در سکانس‌هایی که کار ون هرپن را با تمام زیبایی آژیر آن نشان می‌دهد و همزمان آن را با نمادگرایی پر می‌کند، «خانه دوم» باقی می‌ماند. ون هرپن اغلب گفته است که به حرکت حساس است، زیرا از دوران کودکی خود برای مطالعه باله کلاسیک مطلع شده است. این مجموعه، که او در کاسه های آب در استودیوی خود آزمایش کرد، این حساسیت را به ارتفاعات جدیدی سوق می دهد.
فیلم با یک سری نگاه‌های کرست شروع می‌شود که بدن را بر روی پایه‌ای برهنه در آغوش می‌گیرد، که از شکل‌های مایع مشخص ون هرپن که در مایلار ردیابی شده‌اند، تشکیل شده است. اینها تبدیل به لباسهای دیافانوسی از ابریشم ارگانیک و پلی استر بازیافت شده می شوند که مانند چتر دریایی عجیب و غریب در سایه های بنفش کبود و قرمز در آب موج می زند. تکان‌دهنده‌ترین قسمت این قطعه چهار دقیقه‌ای در حدود سه دقیقه است که گوتیه، با پوشیدن کرستی تزئین شده با جریان‌های موی مصنوعی و قرمز روشن انسان – «نمادی برای آزاد بودن» – شروع به فریاد زدن می‌کند. تمام دردهای او جریانی بی صدا از حباب هاست. در نهایت، او مجبور می شود برای کشیدن نفس به سطح زمین بازگردد.