رابرت وون برای دومین سفر خود در تقویم لباس پاریس، کم و بیش از همان جایی که متوقف شد، ایده هایی مانند لباس های خون آلود فصل گذشته را با گزاره های جدیدی که عمدتاً از فیلم های مورد علاقه اش استخراج شده بود، گسترش داد. او گفت که این همچنین تمرینی برای قدردانی بود، زیرا امسال دهمین سالگرد برند او است.
او قبل از نمایش خود در پشت صحنه گفت: “این بازتاب بسیار قوی از پیشرفت من است و همچنین سپاسگزارم که هرگز تسلیم نشدم.” او همچنین خاطرنشان کرد که اکنون با چیزهایی که به آنها اعتقاد دارد راحت تر است، چه ارتباط آشکاری با مد وجود داشته باشد یا نه.
شماره ابتدایی او، یک لباس شب بلند مشکی، با کریستال‌هایی به جلوه‌ای خیره‌کننده، گلدوزی شده بود، که رگه‌های رگه‌های باران به نظر می‌رسید. یک لباس کت که با آینه دوزی شده بود به اصل اشاره کرد ماتریس. شعری که او در ژانر وحشت می بیند با لباس عروسی پر از خون بازگشت، ایده ای که تکرار جدیدی را در لباسی آراسته پیدا کرد که به نظر می رسید رنگ های متفاوتی به خود می گیرد، گویی در آب نبات های Gobstopper گلدوزی شده بود و در بیرون رها شده بود. بارش باران
وون همچنین در پوشیدن پارچه – روی یک عدد یک شانه از حریر بژ گلگون یا یک لباس آبی برقی که با قلاب های چشمگیر پوشیده شده بود – و همچنین با مهره زدن، مانند یک عدد لباس با آستین بلند مشکی، یک دامن شفاف، تسلط داشت. ، و ردیف های مهره های سبز در جلو و عقب. در تمام طول مدت، او حس شوخ طبعی خود را آزاد گذاشت، چه روی سر مهره های نسبتاً رام شده و عینک های چشم گربه ای بیرونی، یا عینک های انگشتی سوررئالیستی مانند تزئینات سر. یک لباس با شانه‌های نوک تیز، آستین‌های زنگوله‌دار و جزئیات کرست با روسری همراه بود که آن را شبیه گرده افشانی متقاطع می‌کرد. بدخواه و آخوندک نمازگزار
فینال نیز یک بازی هوشمندانه در ژانر وحشت بود، با زائده‌ای به شکل انسان که ظاهراً لباس قرمز رنگ مدل را باز می‌کرد. با توجه به جذابیت لباس در این هفته مد، کاملاً محتمل است که کسی در آن لباس ظاهر شود. فقط امیدوارم که صندلی ردیف جلو نگیرند.