ارائه بریونی در حیاط یک کاخ میلانی برگزار شد که به یک هزارتوی سرسبز تبدیل شده بود که در آن گروههایی از مانکنها نمایش داده میشدند که ظاهراً از اوقات فراغت خود لذت میبردند – استراحت روی چمنزار، نشستن معمولی روی درختها، استراحت بر روی نیمکتها با هیجان. نوربرت استامفل مشغول قدم زدن مهمانان بود و آنها را وادار می کرد تا سبک نفس گیر لوکس ترین ساخته های موجود در بازار گران قیمت را لمس کنند و از نزدیک احساس کنند. بریونی بالاترین سطح بالایی است.
او گفت: «ما تیم بسیار کوچکی هستیم. اما ما چهار نفر داریم که فقط به تحقیق در مورد بهترین پارچهها اختصاص داده شدهاند که منحصراً برای ما ساخته شدهاند.» سبکی ساختگی های بریونی غیر طبیعی است. وقتی ترکیب ترمه-ابریشم یک کت بدون وزن را لمس میکنید، یا ویکونای یک جامپر نازکتر از نازکتر را که به طور معمولی روی یک پیراهن به همان اندازه اثیری پرتاب میشود، به نظر میرسد که دارید ابری را لمس میکنید. این یک احساس نادر از نیستی بسیار گران است. استامپفل گفت: «من میخواهم به مشتریانمان لباسهایی بدهم که بتوانند فراموش کنند. او میخواهد لباسها بسیار مجلل و در عین حال ساده باشند و تقریباً در پسزمینه ناپدید شوند. شما تقریباً به آنها توجه نمی کنید، آنچه مهم است چهره، شخص است. واقعا آدم خیلی خوش شانسیه
Chez Brioni، خیاطی رسمی به یک تمرین حرفه ای در انعطاف پذیرترین، حسی ترین ساخت لباس ممکن تبدیل شده است. هرچه تولیدات بدون وزن بیشتر باشند، برش آنها با دقت محکم مورد نیاز دشوارتر است. اما ظاهراً هیچ چیز برای خیاطهای رومی بریونی ماهر غیرممکن نیست: شانههای یک بلیزر کشمیری کاملاً دستدوز نرم، مخملی و به آرامی گرد بود. Stumpfl توضیح داد: “خط یقه نیز باید کامل باشد.” شانه ها و یقه ها مهم ترین بخش ساخت یک ژاکت هستند، زیرا چهره را مانند یک پرتره قاب می کنند. آنها به شما یک آسانسور ظریف و ظریف می دهند.»