سارا برتون جراحي است که در اين فصل از حساسيت تيز چاقوي خود – و حساسيت به کدهاي مک کوئن – استفاده کرد تا الگوي دوخت لباس مردانه را به شکلي هيجان‌انگيز ارتقا دهد.
این تمرین‌ها در برش یا چسباندن مجموعه‌ای را تشکیل می‌داد که از ارکیده به‌عنوان نماد اصلی خود استفاده می‌کرد و برای بازآرایی پوشنده به عنوان یک شی پرورش یافته زیبایی کار می‌کرد. مهار پیچیده ارکیده مهره‌دار سیاه‌رنگ و ژاکتی که برش پشت آن توسط گلبرگ‌های گوشتی مهره‌ای قرمز رنگ دیگر به هم چسبیده بود، مستقیم‌ترین مجاورت‌های این دو تم بودند. لباس‌های بلند، کت پیله‌ای قرمز فوق‌العاده و یک پارک زیتونی که با طرح‌های ارکیده مشکی چاپ شده بود، تفاوت‌های بیشتری را به گفتگوی برتون بین گل و قدرت بخشید.
او که تکه به تکه نمای خیاطی را تخریب کرد، آستین‌ها و شانه‌هایش را قطع کرد تا سه نیم‌تنه دکمه‌دار ایجاد کند، که وقتی با شلوار زغالی قدبلند ترکیب می‌شد – کمی شلوغ – شبیه به یک نقطه مقابل بامستر (نیپستر؟) بود. یک لباس سرهمی دو سینه یقه پشمی خاکستری به رنگ خاکستری پوست کوسه، که برای انعکاس کت و شلوار معمولی قبل از آن ساخته شده بود، دارای یک پانل برش در قسمت پایین کمر بود. یک ژاکت شب زیبا به رنگ مشکی وجود داشت که با ظرافت بین دامن و یقه تکه تکه شده بود تا امکان تماشای ناف را فراهم کند. گاهی اوقات، علاوه بر برش، برتون به صورت لایه لایه روی آن قرار می گیرد. یک پیراهن سفید قطره‌دار با چین‌های مورب که از ترقوه بیرون می‌آمد و با یک شلوار چین‌دار تا ساق پا و یک کمربند کماندار مهر و موم «AM» پوشیده می‌شد، مینیمالیسم پیشروی کشیشانه‌ای داشت.