آنتونیو ماراس، یک شهروند ساردینی، کاپررا را به خوبی می‌شناسد، و می‌خواست به نوعی ادای احترام به فراگیری آموزشی مدرسه قایقرانی داشته باشد. او گفت: «این مکانی است که افراد مختلف در آن ملاقات می کنند. وجه مشترک اشتیاق شدیدی است که همه آنها برای زندگی در دریا دارند. من معتقدم مد نیز نوعی زمینه مشترک است. این ملغمه ای از افراد از جهان های مختلف است که یکدیگر را از طریق سیستمی از معانی مشترک می شناسند.
این مجموعه بر اساس کلیشه‌های قایقرانی بازی می‌کرد که ماراس آن را در سبک آزادانه‌ای از مونتاژش بازتفسیر کرد. آبی آشکارا رنگی بود که آن را به هم گره می زد و در سایه های فراوانی ارائه می شد. بادهای قوی که مناظر کاپررا را در بر می‌گیرد و موج‌های موج‌ها از طریق ساخت‌های هوایی و سبک وزن و شکل‌های دودآلود ارائه می‌شوند که حرکت و سیال بودن را نشان می‌دهد. خطوط راه راه، خال‌خالی و گل‌ها با هم دوخته شده‌اند، جین‌ها با پرهای کوتاه شده و با پولک‌های پولک یا توری تزیین شده‌اند، و لباس‌های شلواری با طرح‌های گلدار در جلو، در حالی که لباس‌های بلند و روان با روکش‌هایی به شکل فن پوشانده می‌شوند. توری.
کاپررا یک جزیره کوچک در سواحل شمالی ساردینیا است. صخره‌ای، بادخیز، کم جمعیت، و نسبتاً غیر مهمان‌نواز، نه تنها به‌خاطر زیبایی وحشی دست‌نخورده‌اش، بلکه به‌خاطر اینکه خانه Centro Velico Caprera، یکی از قدیمی‌ترین مدارس قایقرانی ایتالیایی است، مشهور است. Centro Velico روش های یادگیری به اندازه محیط اطرافش اسپارتی دارد. صرف نظر از اینکه چه کسی هستید یا از کجا آمده اید، نظم آهنین آن برای همه صدق می کند.
ماراس بدون توجه به روندها، سفرهای خلاقانه خود را دنبال می کند. اکنون که شرکت او صاحب جدیدی دارد، گسترش خط مد و فعالیت هنری او در کار است. او گفت: «مد از طریق زمین و دریا سفر می‌کند. “برای یادگیری سفر می کند و هرگز متوقف نمی شود.”