همانطور که ولز به عنوان یک طراح به رشد خود ادامه می دهد و به مخاطبان بیشتری دسترسی پیدا می کند، از ادامه گسترش این جنبه محدودتر واژگان طراحی خود سود خواهد برد. ایجاد فضا برای دستگیری قطعات نمایشی مانند لباس بسته و جزئیات ظریف مانند کرست های پیراهن سفید بنددار یا خیاطی نادرست بسیار کلیدی است، اما به همان اندازه که مورد اولی مورد توجه قرار می گیرد، احتمالاً با دومی وفادارترین مشتریان خود را پیدا می کند.
منبع
این مجموعه در 30 نگاه متمرکز و محدود بود، و طیفی از عناصر مانند لاتکس، تسمه، و سازه‌های فلزی و فولادی که اکنون از داستان سرایی او پشتیبانی می‌کردند را به نمایش می‌گذاشت. ولز به استفاده از پارچه های تغییر کاربری، کار با صنعتگران از غرب میانه ادامه داد و پنبه، کتانی و گازهای معمولی خود را با رنگ های خنثی نشان داد.
فصل گذشته شاهد بودیم که ولز توضیحات دقیقی در مورد تعهدات زنانگی و تنش هایی که هنگام تجسم همه نقش هایی که زنان مانند او انجام می دهند (شریک، کارآفرین، مادر، خود) به وجود می آید ارائه کرد. او پس از نمایش گفت: این بار، «داستان در مورد جدایی من با بدن خودم بود، که آن را به عنوان مجرای برای بدن های دیگر از طریق مادر شدن، از طریق تمام حملات سیاسی به ارادۀ زنانه ایجاد کرده بودم». بنابراین بسیاری از ارجاعات مربوط به BDSM، اسارت و تمایلات جنسی به روش های خشونت آمیزتر است. در واقع، به قول ولز، تقریباً یک «فیزیکی وحشیانه» در تسمه‌بندی، مهار و بستن بدنه وجود داشت که این مجموعه را پایه‌گذاری کرد. “زن من ظریف و بسیار آگاه است. او مسئولیت خواسته های خود را بر عهده می گیرد.
بیشتر رمان‌ها مجموعه‌ای از قطعات لاتکس بودند، مانند ظاهر پایانی ریچی شازم که با همکاری هنرمند کارولین زیمبالیست ساخته شد. ولز آن لباس ها را به عنوان زندگی در یک “حالت آمنیوتیک و جفتی” توصیف کرد که به روشی جدید با “مرطوبی زنانه” بازی می کند. اما به همان اندازه که روایت او قانع‌کننده و قانع‌کننده است – شاید به این دلیل که بسیار زندگی‌نامه‌ای است – ولز در این فصل در بهترین حالت خود بود که چشمش را برای ساخت و ساز و تکنیک معطوف کرد. در پوشیدن پانسمان او، مانند لباس 11، یک عاشقانه پیچیده بود، و کرست دقیق و عمداً ناتمام او شدید بود. برخی از قطعات کمتر پیچیده او، مانند پیراهن دکمه دار کمربند در ظاهر اولیه (که توسط کارن دیویدسون از هارلی دیویدسون پوشیده شده بود)، اغلب از دید او با صدای بلند صحبت می کردند، شاید به این دلیل که آنها راحت ترین تصور برای زنانی بودند که می پوشیدند. هر روز مواجه می شوند
ولز یکی از آن طراحان نادری است که نه تنها از نظر آنچه می خواهد لباس هایش بگوید، نظم بالایی دارد، بلکه اغلب هم در پیام رسانی و هم در اجرا می تواند ارائه دهد. او با فوریت طراحی می کند و دستش اغلب مضطرب می شود. لباس های او شدید و حتی جنگنده است. او کار خود را “به شدت ظریف” توصیف کرده است.
النا ولز در ماه ژوئن برای دومین بار در حالی که روی این مجموعه کار می کرد، مادر شد، بنابراین تعجبی نداشت که نمایش امروز او دوستدار کودک بود (حتی اگر لباس ها دقیقاً ضد کودک نبودند). جولیا فاکس به همراه فرزندش با ظاهری سفارشی از Velez آنجا بود. وقتی چراغ ها کم شد و دستگاه های مه شکن اتاق را پر کردند، فاکس به نوزادش شیشه شیر داد. در آن لحظه، این بازیگر و مدل به یک موزه عالی تبدیل شد و یک پرتره حاد از زن النا ولز ساخت.